De Wielen van de Bus

Vrijdagavond hadden we Marseille aan de FaceTime. Altijd fijn om even bij te kletsen met onze zoon en schoondochter en natuurlijk even te kletsen met Arthur. Soms heeft hij daar zin in en vertelt hele verhalen of zingen we samen liedjes en soms heeft hij daar helemaal geen zin in en zegt alleen hallo opa en oma (voor het gemak plakt hij dat ook nog aan elkaar opaoma) en gaat dan weer lekker spelen. Ook dat is goed want het is ook fijn om alleen naar hem te kijken. 

Vrijdag zat hij op zijn praatstoel en kregen we hele verhalen en hadden we een gesprek! Ik kan daar enorm van genieten. We kregen ook een demonstratie, want hij heeft voor zijn verjaardag een fiets gekregen. Regarde oma, Un vélo rouge! Zo trots als een aap liet hij de fiets zien en hij moest en zou zijn schoenen aan om door de kamer te fietsen. Hoe heerlijk is dat. 

Na de demonstratie moest er gezongen worden. Sinds onze zoon hem het liedje "De wielen van de bus" heeft geleerd is dat zijn favoriet en hij kan het al aardig meezingen (weliswaar met een schattig Frans accent) en de bijbehorende gebaren maakt hij er ook bij (ook met Franse inslag 😀). Eerst zongen we samen en had ik er wat coupletjes bij verzonnen (deed ik met onze kinderen ook en zoon weet die ook nog) en daarna moest ik stoppen met zingen want hij ging het alleen doen. Steeds sneller en sneller tot hij niet meer bijkwam van het lachen. En ook wij lagen dubbel. Dat je met 1200 kilometer ertussen via een beeldschermpje toch zo'n pret met elkaar kan hebben is wel heel erg leuk. 

Zoon vroeg wat we het weekend gingen doen. Arthur zijn trui afmaken, zei ik. Arthur knikte, dat was een goed idee en hij wilde de trui ook wel even zien. Nou dat kon en hij was direct enthousiast en ging zijn moeder halen. Regarde maman, mon pull! Ik beloofde mijn best te doen om hem het weekend af te maken zodat hij vandaag op de post kon. Fijn zei zoon wil je dan ook voor mij nog wat dingen erbij doen? Tuurlijk kind, stuur maar een lijstje! 

Het weer was niet veel soeps dit weekend dus was het prima om lekker met de trui aan de slag te gaan en het is gelukt. Hij is helemaal af en vanmiddag naar de post gebracht. Ik ben benieuwd naar zijn reactie als hij hem uitpakt. 

Ik vind hem zelf erg leuk geworden al is het jammer dat het gele garen niet hetzelfde garen is als de rest. De gele is softfun en het andere garen is Roma, maar geel in Roma is niet meer verkrijgbaar. Jammer maar niks aan te doen. 

Het project is klaar en dat roept direct de volgende vraag op. Waar ga ik nu mee beginnen? Iets nieuws of toch iets wat er nog ligt. Er ligt nog een bol sokkenwol op me te wachten, want het lijkt me wel weer eens leuk om sokken te breien, maar misschien eerst toch maar wat toeren haken aan de Adriana deken want ook dat is zo'n leuk patroon. En ergens ligt ook nog een South Beach sjaal te wachten tot ik weer verder ga. Keuze genoeg!