vrijdag 13 mei 2022

Doe het zelf!

In dit hele nieuwe leven zonder mijn lief, moet ik niet alleen leren om om te gaan met dat grote gat in mijn hart, maar komen er ook andere zaken aan bod waar ik nooit over nagedacht had. 

Ik weet natuurlijk niet hoe dat bij andere stellen gaat, maar wij hadden zo onze eigen patronen en rituelen en die liggen nu allemaal ondersteboven. Uit deze wirwar aan gevoelens, gemis en praktische zaken die nu eenmaal gedaan moeten worden moet ik zelf ergens een beginnetje zoeken om de draad weer op te pakken. 

Zo waren er al een paar weken een paar latjes aan het plafond in de badkamer los. Als we terug zijn uit Marseille zal ik dat maken, zei mijn man, zodat het nog even meekan. We hadden namelijk gespaard om de badkamer te laten opknappen. Het bad eruit, zodat we niet meer in bad hoefden te douchen en we wilden een toilet boven in de badkamer laten maken. De badkamer die er nu inzit is al heel wat jaren oud en deze aanpassingen zouden met oog op de toekomst het makkelijker maken om in ons huis te kunnen blijven wonen, ook als het minder zou gaan met zijn gezondheid. 

Nu hingen die latjes dus nog gezellig te wiebelen en ik had al een visioen dat ik tijdens het douchen zo'n lat op mijn kop zou krijgen. Er moest dus iets gebeuren. Nu ben ik ontzettend onhandig als het op doehetzelven aan komt. Met een haak- of breinaald kan ik overweg, maar met een boormachine niet!

In een bouwmarkt kom ik niet graag behalve als het om de tuinafdeling gaat. Maar nu moest ik daar toch naar toe en kocht dubbelzijdig plakband speciaal voor vochtige ruimtes! Eigenhandig heb ik die latjes weer tegen het plafond geplakt. Voorlopig is het netjes, want de verbouwplannen heb ik heel diep achter in de kast gezet! 

Een ander klusje wat ik graag aan mijn man overliet was de auto door de wasstraat halen. Ik vond dat gedoe, die auto precies in dat richeltje rijden terwijl zo'n medewerker gebaren staat te maken van pietsie naar links, pietsie naar rechts. Mijn man kon dat goed en vond het leuk. 

Tja en afgelopen week had het fordje onder een boom gestaan waar een groep grote vogels waarschijnlijk een vergadering had en tegelijkertijd en masse hadden zitten kakken op de auto's die er onder stonden. Hij zat onder en zelfs de deurklink zat vol viezigheid dus ik moest in actie komen. Op naar de wasstraat en natuurlijk kon ik dat zelf gewoon en glimt het fordje weer. 

Al was het lang zo gezellig niet in mijn eentje door die wasstraat, want ik ging vaak wel mee en als we dan samen in de auto in de wasstraat zaten terwijl de auto onder een schuimdekentje werd gezet hadden we altijd lol en vroegen we ons regelmatig af of er in de auto's voor of achter ons flink gezoend zou worden onder hun schuimdekentje. Mooie herinneringen!

Het zijn maar kleine dingen, maar het is lastig als je zelf niet handig bent. Ik moet op een doe-het-zelf cursus zei ik gisteren tegen mijn broer, die het alarm kwam repareren omdat dat ook al van slag was. Waarom, zei mijn broer. Nou omdat ik moet leren boren voor als ik eens iets op moet hangen en dat ik zelf simpele dingen kan repareren. Ben je gek geworden, zei mijn broer. Als er wat geklust moet worden bel je mij gewoon! Hou jij het maar bij je draadjes wol! 

Nou dat zal ik voorlopig dan maar doen! 


Gereedschap Plaatjes


5 opmerkingen:

  1. Het lijkt me ook heel moeilijk allemaal Annemarie, inderdaad
    allerlei dingen die je normaal genomen verdeeld en waar je nu
    zelf mee aan de slag moet gaan. En dat terwijl je nog zo
    verdrietig bent en je lief zo intens mist. Fijn te lezen dat
    je de wiebellatjes in de badkamer weer keurig hebt kunnen
    vastzetten. Moest wel even lachen hoe je schreef over je Fordje,
    Dat die vogels waarschijnlijk een vergadering hadden enz. enz.
    Ik dacht toen, dat is weer echt die heerlijke schrijfwijze van
    Annemarie, hihi. Lief van je broer dat hij je met allerlei klusjes
    gaat helpen, en natuurlijk toch. Hoop dat je zo af en toe weer
    wat bezig kan zijn met breien, dat kan vast wat rust geven denk ik.
    Geniet van je tuin, de vogelnestjes en van het mooie weer waarmee
    we nu verwend worden,

    Liefs
    Josephine

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Stoere vrouw! Wat goed bedacht om die latjes met dubbelzijdig tape vast te zetten! En je hoeft inderdaad echt niet alles zelf te kunnen, als je maar wel hulp durft te vragen. Wat vaak ook moeilijk is...
    Zet 'm op en geniet van die lieve mensen om je heen die je met alle liefde willen helpen! En eventueel wil je broer je vast ook wel leren om zelf een gaatje te boren. Over een tijdje, dat is vroeg genoeg!

    Lieve groet,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, voor zulke praktische zaken kom je ook ineens alleen te staan. Maar je staat je vrouwtje wel zeg..., dubbelzijdig speciaal tape.. wat goed!
    En fijn dat je broer zo af en toe wil helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het zijn van die momenten dat de pijn en het gemis confronterend is.... Maar gelukkig ben je sterk en pak je aan. Waarschijnlijk verras je jezelf door wat je allemaal kunt (maar daar nooit over hoefde te denken). En voor die momenten dat het niet lukt is het superfijn dat je broer zo voor je klaar staat!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, daar loop je tegen aan, mijn moeder heeft hetzelfde, sommige dingen kun je zelf oplossen, maar het gemis komt wel keihard binnen. Sinds mijn vader is overleden heb ik ook al veel bij geleerd zodat ik mijn moeder kan helpen. Als mijn broer dan geen tijd heeft proberen we samen een oplossing te vinden en als het echt niet lukt vragen we het aan mijn man. Wat Akkelien, zegt vragen is niet altijd makkelijk. Fijn dat jij je broer hebt om op terug te vallen.
    Ach iedereen wil wel helpen, maar dat is het niet, het gaat om de gedachten die erachter zitten :(
    Liefs Anita

    BeantwoordenVerwijderen