Wandelweerstand

In een eerder blogje vertelde ik al dat ik het wandelen weer heb opgepakt. Het luie lijf moet van de bank en het helpt om het hoofd wat leger te maken als ik door de natuur loop met de wind in de haren en vogelgezang om me heen. 

Samen met onze dochter ga ik dan op pad en dat is fijn. We kunnen samen stil zijn, een beetje mijmeren of al lopend een goed gesprek hebben. 

Mijn artrosevoeten- en knieën vinden het een minder goed idee. Die protesteren en roepen om het hardst dat ze liever op de bank willen blijven hangen. Ze mopperen en klagen waarom dat nu toch allemaal moet. Het voelt toch best op die bank met een boek? 

Ik probeer ze er van te overtuigen dat het ook voor hun beter is, heb zelfs echte wandelschoenen voor ze gekocht om ze gunstig te stemmen en ze alle comfort te bieden tijdens zo'n wandeling. Vooralsnog helpt het nog niet erg. Ze werken niet erg mee en zijn chagrijnig. Ook als ik niet wandel. 

Dan zitten we op die bank met een boek en dan zijn ze nog aan het klagen! Vervelende types! 

Toch moeten ze mee en soms hou ik ze voor de gek. Zoals gisteren op Hemelvaartsdag. Toen zijn we naar de Veluwe gereden, naar mijn vader die daar verblijft in zijn caravan. Na de autorit en de koffie bij paps zijn dochter en ik toch op pad gegaan en zijn we naar de schaapskooi op de Ermelose heide gewandeld. 

Dwars door het bos, langs het vennetje, over de zandpaden waar diverse mest- en meikevers ook aan de wandel waren en wij dus goed moesten opletten dat we ze niet vertrapten. Sommigen waren omgekukeld en lagen te spartelen op hun rug en moesten we dus weer even op de poten zetten. Nou graag gedaan hoor. Mooie beestjes zijn het.

Bij de schaapskooi was het druk, er werden al wat schapen geschoren en de kudde kwam met de herder net terug van de dagelijkse heidegang. Altijd een mooi gezicht. Ook lagen er zakken met schapenwol, was er iemand bezig met het kaarden van de wol en werd er vilt gemaakt. Poeh wat een klus is dat, daar moet je sterke spieren voor hebben. Het was leuk om dat allemaal te bekijken en even pauze te houden.

Het was een "goede" dag en de boslucht zorgde er voor dat er vannacht goed geslapen werd. Ook fijn! De voeten en de knieën mopperen nog een beetje na, maar omdat ik vanmorgen wat gewerkt heb werd het klagen minder. 

Ik vertel ze nog maar niet dat we vanmiddag de tuin ingaan en dat we vanaf zondag drie dagen gaan "wandelen" in Beekbergen. Dochter en ik gaan er even een paar dagen tussen uit. Even een beetje ontspannen. Lekker wandelen, beetje lezen, een bezoek brengen aan het Nationale Park de Hoge Veluwe en als ze lief zijn dan mogen ze op de witte fiets in plaats van te lopen. 

En nu maar hopen dat ze het leuk vinden.