Spanning

De spanning bouwt zich op, de bibbers zitten in mijn knieen en dat is zeker voor mijn slechtgehumeurde knie natuurlijk niet prettig, maar die is vanmorgen tot de orde geroepen door de fysiotherapeut en weet dat hij zijn gemak moet houden. Mijn hart klopt wat sneller en mijn vingers bibberen over het toetsenbord. En natuurlijk de hele ochtend wordt er al gepeptalkt, want ook bij dochter gieren de zenuwen door het ranke lijf. Bij haar natuurlijk nog een graadje erger. Dat snap ik, maar ze steekt er mij mee aan.

Ik ben vandaag dus ingehuurd voor afleiding, om haar die laatste uren tot het telefoontje komt door te slepen. Nou en dat doe je natuurlijk als moeder, want dat staat in je taakfunctieomschrijving. Je kind begeleiden bij moeilijke situaties. Waar ze normaal gesproken pas om een uur of 12 een oog open weet te krijgen op een vrije dag, is ze nu bijtijds wakker en vroeg ze me net: Gaan we wat leuks doen voor de afleiding? Ik opperde enkele huishoudelijke klussen, zoals de ramen lappen, vloer dweilen, keukenkastjes uithalen, soppen en weer inruimen, onkruid wieden in de tuin en al van dit soort nuttige dingen. Dit voorstel werd direct afgewezen. Dat is dan wel weer een beetje jammer, want huishoudelijk werk houdt de zenuwen in bedwang, dat weet iedereen en een huis dat even helemaal spic en span is, was ook wel even fijn geweest. Maar goed je kunt niet alles hebben. Het laatste plan is om een flink stuk te gaan fietsen. Lees een terrasje pakken mam!

Natuurlijk ik ga mee en doe mijn best, maar of dat fietsen wat wordt met die bibberknieen? Goh wat zal ik blij zijn als dat telefoontje vanmiddag is geweest met de examenuitslag! Wordt vervolgd!