Tulpen

Na een paar grijze dagen vertoonde zich vandaag voorzichtig weer eens een zonnetje. Het was mijn vrije dag vandaag en behalve flink aan de studie moesten er ook nog wat boodschappen gedaan worden. Een mens moet tenslotte zo af en toe wat eten. Dus deed ik mijn handschoenen aan en klom ik op de fiets om naar het dorp te karren.

Daar was de wekelijkse woensdagmarkt. Heel vaak kom ik daar niet, want normaal gesproken ben ik op een woensdag aan het werk. Het is maar een kneuterig dorpsmarktje met ongeveer 40 kramen, maar het is best wel gezellig om daar een beetje overheen te lopen. Je komt nog eens een dorpsgenoot tegen alwaar je dan een gezellig praatje mee maakt en je snuffelt eens tussen de kraampjes op zoek naar een koopje. Vandaag kwam ik helemaal geen bekenden tegen en daar was ik niet rouwig om.

Ik ging naar de schoenmaker om mijn schoenen een grote beurt te laten geven, kocht een presentje voor onze vertrekkende stagiaire en sloeg eten in voor twee dagen. Toen nog even een rondje over de markt. Bij de bloemenkraam hadden ze bosjes hyacinten in de reclame. Twee halen en maar een betalen! Ik ben dol op hyacinten en besloot ter plekke dat ik mezelf wel mocht tracteren op deze aanbieding. Ook stond de kraam vol met allerlei kleuren tulpen. Een vrolijk gezicht. Ik kocht een bos voor mijn vader, want hij kocht altijd bloemen voor mijn moeder, omdat ze daar zo van hield en hij het zelf ook gezellig vond om een bloemetje op tafel te hebben.

Het leek me handig om ze meteen even langs te brengen dus ik belde hem of hij thuis was. Nee, zei hij ik sta net bij jou voor de deur voor een koppie thee, maar je doet niet open. Ik kom eraan beloofde ik en fietste snel naar huis.

Daar stond hij al te wachten en toen ik van mijn fiets stapte toverde hij iets van achter zijn brede rug vandaan. Een bos tulpen!! Voor jou, zei hij! Ik schoot in de lach, deed een greep in mijn fietstas en pakte de bos tulpen. Gelijk oversteken pap?