Vanmorgen moest ik naar Doetinchem. Nu woon ik aan de rand van Amsterdam en dan is het best een stukje sturen. Geeft niks want toen ik de A1 opdraaide werd ik verrast door een vuurrode bol die uit het weiland verrees. Prachtig om te zien. De bol ging met me mee en zette het ochtendlicht steeds weer in een prachtige gloed. Nu moet je wel goed opletten in het verkeer, maar toch is het genieten.
Gedurende de reis veranderde de bol van rood naar oranje en naar warm geel. Ze klom steeds een stukje hoger in de lucht. Af en toe plaagde ze me door me recht in mijn giechel te schijnen en dan dook ze weer weg achter een bosje tot ze hoog genoeg was geklommen om met haar stralen de aarde een beetje te verwarmen.
Nu ligt ons crematorium in Doetinchem in een prachtig stukje Achterhoeks landschap. Beeldschoon en helemaal met zo'n prachtig zonnetje erop. Toen ik aan kwam rijden reed er net een rouwstoet het terrein op en ik moest dus wachten in de rij tot ik een parkeerplaatsje kon vinden. Dat wachten was geen straf want kon ik mooi even genieten van dat prachtige landschap. De wit berijpte weilanden, afgebakend met de zwarte silhouetten van de bomen aan de bosrand en hier en daar een boerderij waar een rookpluim tevreden de blauwe lucht inkronkelde.
Eenmaal geparkeerd liep ik over het voetpad naar de administratie en bij het verlaten van de parkeerplaats werd ik begroet door een stel duiven die daar gezellig zaten te roekoekoeken. Een vredig geluid. Even verderop zat een merel in een hoge boom zijn aankondiging van de lente te zingen. De zon scheen op de krokussen en die deden hun best om te ontwaken en de wereld hun pracht te laten tonen. Nou ja wereld, alleen aan mij eigenlijk.
Ik had een afspraak en kon dus niet langer talmen in dit winterwonderschone landschap en moest helaas naar binnen. Nog heel even luisterde ik naar het vogelconcert en bedacht me dat het toch wel een voorrecht is als je op pad moet voor je werk en dan ondeweg zoveel moois kunt bekijken. En dat allemaal gratis. Als je het maar wilt zien dan is ons kikkerlandje prachtig. In alle jaargetijden!
De duiven vonden blijkbaar ook dat ik op moest schieten want ze vlogen op uit de boom en scheerden over mijn koude hoofd. Gelukkig lieten ze niks vallen. Binnen stond de koffie klaar. Het werd een mooie dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten