Souvenir

Op Texel is het niet alleen genieten van de wind, de zee, de zon en de prachtige wolkenluchten, maar zeker ook van moeder natuur.

Het mooie weide-landschap waarin de schapen met een felgekleurde stempel op hun billen vredig lopen te grazen. Het bos bij de Fonteinsnol is mooi en de slufter met zoveel verschillende gevederde bewoners is voor een vogelliefhebber helemaal een walhalla. Als je maar vier dagen de tijd hebt dan moet je keuzes maken. Een mens kan nu eenmaal niet alles tegelijk en omdat wij tegen de grote stad aan geschurkt wonen en we een strand en de zee niet om de hoek hebben liggen kozen we dit weekend vooral voor heerlijke strandwandelingen. 

Op weg naar het strand viel er nog genoeg te genieten aan flora en fauna want langs de bermen bloeiden volop krokussen en hier en daar was ook al een vroege narcis te bewonderen. Op het park zelf trouwens ook, daar zag ik ook al roze hyacinthen die in de luwte van een muurtje hun bloemetjes al hadden geopend en ophieven naar de zon. 

Als je het park uitkomt en verder doorrijdt richting de vuurtoren kom je overal sneeuwklokjes tegen. Dit schattige bloemetje groeit daar werkelijk overal en ze worden dan ook in dikke pollen aan de rand van de weg verkocht. Jaren geleden had ik al eens zo'n pol gekocht en die hadden het in mijn postzegeltje best naar hun zin. Helaas was ik zo dom om niet tegen de tuinman, die in september onze tuin een make-over kwam geven, te vertellen dat er nog sneeuwklokjes in de grond zaten die beslist gespaard moesten blijven. Toen ik daar aan dacht was het leed al geschiedt en was dat stukje border al overhoop geschept. Jammer maar niks aan te doen dacht ik, maar vorige week zag ik ineens toch een dapper sneeuwklokje opdoemen in een klein randje aarde. Dapper maar wel helemaal alleen. 

Daarom heb ik vanmorgen in de tuin van Trix een grote pol met sneeuwklokjes aangeschaft en die bij thuiskomst direct verdeeld over het postzegeltje zodat dat ene arme ding niet meer alleen is, maar ineens best veel Texelse broertjes en zusjes heeft gekregen. 

Nu het bijna maart is kan ik trouwens niet wachten om de postzegel na de make-over verder in te richten. In de kerstvakantie heb ik dan ook al uren gesurft over het wereldwijdeweb om bij andere tuinliefhebbers eens virtueel over de schutting te gluren. Ik heb daar heel veel moois gevonden en inmiddels is er al een verlanglijstje ontstaan van planten die ik graag als nieuwe bewoner wil verwelkomen. Nog even geduld en al dat moois is weer te koop in het tuincentrum. Kan ik ondertussen mooi nog even sparen. 

Een paar weken geleden was ik even in het tuincentrum en daar stonden potten vol met Helleborus. Deze schoonheid staat ook al lang op mijn lijstje maar ze zijn niet alleen vreselijk mooi, ze zijn ook heel erg duur. Bijna dertien euro voor een plant is best veel en dus liet ik ze staan waar ze stonden en dacht het komt nog wel eens een keer. 

Als we op Texel zijn moet niet alleen de haard gestookt worden (door manlief) maar er moet ook genoten worden van de vogels (door ons samen) en daarom was een bezoek aan een tuincentrum noodzakelijk om hout, vetbollen en pindaslingers in te slaan. Voor de ingang stond echter een grote tafel met potten vol voorjaarsbollen en daarachter in een bescheiden hoekje stonden Helleborussen naar mij te lonken. Witte exemplaren nog wel, met een beetje groen hartje. Mijn echtgenoot kent mijn verlangen naar een Helleborus en zei, kijk dan even wat ze kosten. Nou dat hoef je geen twee keer te zeggen en waarempel ze waren nog geen vijf euro het stuk. Ik zocht de mooiste uit en toen ik vanmiddag de sneeuwklokjes had geplant kreeg ook de Helleborus direct een plekje. Een beetje vooraan in de border zodat ik hem goed kan zien vanaf mijn plekje op de bank en er dus ook van kan genieten als ik niet buiten ben. 

Heerlijk hoor zo'n weekendje weg en nog lang kunnen nagenieten van zulke mooie souvenirs.