Karmozijn

Ziezo dit was mijn eerste vakantiedag! En best een lekkere dag al zeg ik het zelf. Natuurlijk werd ik op de gewone tijd wakker omdat mijn innerlijke wekker nog aan stond, maar om dan nog even terug te kunnen keren naar dromenland was best lekker.

Ik had best grootse plannen om eens flink aan de bak te gaan in het huishouden, maar zoals dat gaat met goede voornemens kwam hier niet zoveel van terecht. En wat ik dan wel gedaan heb verliep ook al niet gesmeerd. Iets met was aan de lijn hangen, regenbuien, afhalen en weer ophangen en uiteindelijk toch maar binnen opgehangen.

Gelukkig had ik nog een lekker boek en dat moest uit. Van wie? Van mij! En wel vandaag. Dus krulde ik mij op in mijn hoekje op de bank, radio aan, kop koffie er bij en maar lezen. Zomaar op een gewone woensdagochtend. Heerlijk! Een lekkere roman was het met allerhande familieperikelen van een Engelse schrijfster. Het leuke van haar boeken is dat ze heel beeldend kan schrijven over de prachtige heuvels daar in dat stukje Engeland met bijbehorende natuur. Over kliffen en aanrollende golven in kalme of in woeste zeeën en de mooiste wolkenluchten. Als ik dan zo verdiept ben in een verhaal zie ik het als het ware voor mij. Ze schreef ook over karmozijnrode bloemen. Karmozijn rode bloemen! Wat een prachtig woord eigenlijk, karmozijn rood. In mijn verbeelding is dat een diep donkerrode kleur en ik kauwde in gedachten nog even door op dat karmozijn rood. Kar mo zijn, klinkt koninklijk!

Toen het boek uit was, was de ochtend nog lang niet om en vond ik dat ik op mijn vakantiedag gewoon helemaal zelf mocht beslissen dat ik iets voor mezelf ging doen en dat die extra huishoudklusjes best een andere keer mochten en daarom pakte ik de deken en begon de randen aan de zijkanten te haken. Twee rijen zwarte stokjes aan weerszijden van iedere baan. Gewoon een lekker werkje waar je niet al te veel bij na hoeft te denken.

Toch moest ik in de benen want er moest natuurlijk ook nog wat gegeten worden vanavond dus maar even naar het dorp. Daar was het een rommeltje want het is de feestweek en dan staat er een grote tent en een kermis midden in het dorp. De wekelijkse woensdagmarkt viel bij al dat kermisgeweld in het niet, want er waren maar een paar kramen. Niet veel aan dus. Na de boodschappen liep ik nog even binnen bij de Etos om wat mini producten te kopen voor aanstaande weekend. Veel makkelijker om een miniflesje shampoo mee te nemen in je koffer dan een grote fles.

Bij de Etos wemelde het van de aanbiedingen en zo ook de nagellak. Twee halen en maar eentje betalen. Daar hou ik van. Nu wist ik dat dochter bij haar fuchsia roze jurk nog een bijpassend lakje moest hebben. Dus ik kocht er eentje voor haar, maar dat betekende dat ik er voor mezelf ook nog een mocht kiezen. Mijn outfit zaterdag is donkerblauw met een vleugje wit. Wat zou ik daar nu eens voor kleur bij kiezen. Een rode. Niet al te fel maar een mooi, beschaafd, beetje warm rood zou passend zijn. Karmozijnrood! Die moest ik hebben. Alleen wist ik niet precies hoe rood karmozijnrood is.

Op goed geluk dan maar en ik kocht de kleur Queen of Tarts! Koningin van de taartjes. Nu vond ik karmozijnrood al koninklijk maar een karmozijnrood taartje heb ik niet zo snel voor de geest. Best een rare naam voor een nagellak eigenlijk, maar ach een kniesoor die daar op let.

Thuis zocht ik het op via google. Karmozijn rood. En warempel het kwam nog best overeen met mijn nagellakje. Dus ga ik met karmozijnrode nagels naar Frankrijk.

En wat was nu dus de rode draad van mijn eerste vakantiedag? Precies. Karmozijn rood!

Karmozijn rood!

Best karmozijn rood toch?