Op weg........

Driving home for Christmas is een van mijn favoriete kerstliedjes. Het is natuurlijk een beetje gek om begin september al met kerstliedjes bezig te zijn, maar het is het gevoel wat het liedje in mij oproept.
Op weg naar huis om met elkaar een feestje te vieren.

En dat liedje geeft nu net precies mijn gevoel van dit moment weer, want over vijf dagen trouwt onze zoon in Zuid Frankrijk in de woonplaats van de moeder van onze schoondochter. Een klein plaatsje ruim honderd kilometer van Toulouse. Zoon en schoondochter wonen daar zelf zo'n driehonderd kilometer vandaan en vandaag kregen we het bericht dat het aanstaande bruidspaar met een gehuurde auto op weg was naar Toulouse.

Zelf had ik vandaag mijn laatste werkdag. Nog twee dagen vrij voordat wij met mijn vader en mijn broer en zijn gezin in het vliegtuig stappen om naar het bruidspaar toe te gaan. Later die middag vertrekken mijn schoonzus en zwager met kinderen en aanhang. We ontmoeten elkaar allemaal dan in het hotel in Toulouse. Ik kan niet wachten om zoon (en schoondochter) weer in de armen te sluiten.

Vandaar het gevoel van driving home for.......... Al die familieleden en vrienden die zich klaar maken om het bruidspaar het ja-woord te zien geven, met hen mee te feesten en te proosten op hun geluk. Die allemaal op reis gaan om er bij te kunnen zijn, want ook de Franse vrienden moeten soms een best eindje reizen.

Hier is bijna alles klaar. De outfits hangen klaar, inclusief hoed en avondtasje. Alleen moet ik nog even een panty scoren, maar dat gaat goed komen. Morgen op mijn eerste vrije dag is een rondrommeldag, een beetje huishouden, ritje naar de markt, wellicht nog even op mijn gemakje naar de bieb maar lekker rustig aan. Het werk loslaten zodat het hoofd leeg mee kan naar Frankrijk.

Donderdag is kapperdag. De haren in de kleur en in het juiste model, zodat het zaterdagochtend bij de Franse coiffeur alleen maar even gefohnd hoeft te worden. Een berg lak erop en plakken maar die hoed! Ook moeten donderdag de nagels in de lak zodat ik als een keurige moeder van de bruidegom het vliegtuig in kan.  Genoeg te doen dus en genoeg voorpret!

Het is een bijzondere periode, ons kind gaat trouwen en dat is leuk maar ook een beetje gek. Want het lijkt nog maar zo kort dat ik hem voor het eerst in mijn armen kreeg. Een heel klein hummeltje van nog geen vijf pond. En nu al trouwen. Waar is de tijd gebleven. 

Maar goed, vanavond eerst weer eens naar Yoga want dat start weer nu de vakantie voorbij is en dan ben ik lekker zen straks hoop ik voordat de trouw zenuwen opspelen.

Oh jee we moeten nog een speech opstellen. In het Nederlands en in het Frans.  Is er een Franse vertaler in de zaal?