Warm water en warme familiebanden!

Eindelijk kwam vanmorgen dan de monteur om de 3 in 1 boiler te repareren in de keuken. Al met al zaten we bijna 3 weken zonder warm water in de keuken. Gelukkig werd het verholpen onder garantie, want ook al is het zes jaar geleden dat we die boiler tegelijkertijd met onze nieuwe keuken kochten, het ding is in die zes jaar al zeker vier keer kapot geweest en ook weer vervangen.

Nu kun je met zo'n monteur niet afspreken hoe laat je hem hebben wil - lees op een moment dat er iemand thuis is - dus regelde ik op het werk dat ik vanmorgen thuis zou werken en dan de middag vrij nemen. Dat is toch zo heerlijk aan mijn werk en werkgever dat dit gewoon mogelijk is.

Zo kwam het dat ik vanmorgen voordat ik om 8 uur de laptop openklapte en inlogde eerst de gasplaat nog even schoon stond te maken en ook de plint stond te soppen. Zo'n monteur mocht eens denken dat hij met een viezerik te maken had!

Enfin om kwart voor tien ging de bel en daar stond mijn redder in nood. Ik maakte een bakkie koffie voor hem en hij ging aan de slag. Na drie kwartier hadden we weer warm water. Heerlijk!

De man vertrok en de goeierd liet me achter in een ontplofte keuken. Daar kon hij niks aan doen want er moesten kastjes leeg. Het was totaal overbodig geweest dat ik s'morgens nog die plint had staan te soppen. Enfin ik belde mijn collega's of er nog iets bijzonders was, dat was er niet en gaf aan dat ik ook de rest van de ochtend vrij zou nemen om de boel maar weer eens op te ruimen. Zo gezegd zo gedaan.

Daar was dochter, opgedoken uit de studieboeken en ze gaf aan dat ze wel klaar was voor vandaag. Nu moest ik nog boodschappen doen en ze besloot gezellig mee te gaan. We stiften de lippen we gingen. Eerst maar eens even samen een broodje eten in de plaatselijke lunchroom om even lekker bij te kletsen.

Al dagen ben ik met mijn gedachten bij Anne Faber en haar ouders. Wat hebben die mensen in een vreselijke onzekerheid gezeten en dan gister moeten horen dat ze gevonden is in een bos in Zeewolde. Het is niet te bevatten dat een jonge vrouw van 25 een stukje gaat fietsen en dan vermoord wordt door een gestoorde gek. Je wil er gewoon niet aan denken wat dat meisje heeft doorgemaakt en wat voor hel haar ouders gingen. Zo vreselijk afschuwelijk dat er geen woorden voor zijn.

Ik wil me niet mengen in de discussie over wie er nou wat verkeerd heeft gedaan en of ons rechtssysteem moet worden aangepast. Daar krijgt de familie Faber hun Anne niet mee terug. Wel hoop ik met heel mijn hart dat haar dierbaren fatsoenlijk afscheid kunnen nemen. Dat er iemand is die Anne's mooie blonde haren even wast, haar een beetje opmaakt en haar mooi aankleedt. Als dat nog kan tenminste. Al weet ik door mijn werk dat er mensen zijn die dit kunnen. Dat ze het lichaam van Anne in elk geval haar waardigheid weer teruggeven en een afscheid mogelijk maken.

Met het gegeven dat het dus zomaar kan, dat het leven in een paar minuten zo'n vreselijke wending kan nemen, was ik zo blij dat ik met mijn eigen meisje lekker even kon lunchen en kletsen. Gewoon even samen naar de bieb, de Action rondstruinen voor servetten die ze niet hadden en bij de drogist samen iets voor haar wenkbrouwen uitzoeken. Geen idee waarom het nodig is maar zij was blij. Ook kochten we samen nog allerschattigste sokjes voor Pietertje. Zo leuk!

Al met al werd het een heerlijke dag. Bij thuiskomst doken we de keuken in want morgen krijgen we eters en wilde ik het voorgerecht, paté, alvast maken want die moet na de oven nog ruim een nachtje logeren in de koelkast. Ook zouden we nog een chocoladetaart bakken voor het toetje, maar dat kwam er door al ons geklets niet van omdat we uit Frankrijk de foto's doorgestuurd kregen van Pietertje. Ons Pietertje is nu 32 cm lang en volgens de echoscopiste zit alles er op en er aan. Eerdere bloedonderzoeken wezen ook al uit dat Pietertje gezond is. En dat maakt ons helemaal blij.

Morgen komt mijn vader, broer, schoonzus en hun gezin gezellig eten. We maken er maar een etentje van met een amuse, voorgerecht, hoofdgerecht en toetje om lekker lang met elkaar te tafelen en te kletsen. Dan kunnen en mogen we ze ook vertellen of Pietertje een meisje of een jongetje is.