Kleur bekennen

Het was gezellig gisteravond tijdens ons etentje en ook waren alle gerechten goed gelukt. Dat is altijd prettig ten eerste omdat je je gasten iets lekkers voor wil zetten, maar ook omdat er veel tijd en moeite in is gaan zitten. En dat laatste is helemaal niet erg, maar erg leuk.

De tafel stond al netjes gedekt toen de visite arriveerde en er lagen lichtblauwe servetten op de borden. Natuurlijk kwam de vraag of er nog nieuws uit Frankrijk was. Jazeker hebben we goed nieuws, want het pasgetrouwde stel gaat komende week over naar hun nieuwe appartement. Het grootste nieuws was natuurlijk De Echo die niet alleen een compleet Pietertje liet zien maar ook dat het een jongetje is.

Nu maakt het mij helemaal niet uit of het een jongetje of een meisje wordt, het is een cliché maar het is voor mij toch het allerbelangrijkste; als het kind maar gezond is. Maar toch is het leuk om te weten dat we een kleinzoon krijgen. Ik denk dat het net zo'n ondeugend jongetje wordt als zijn vader en ik verbeeld me zelfs op de echo te zien dat de vorm van het hoofd van Pietertje op die van zijn vader lijkt.

Kletskoek natuurlijk. Ik barst gewoon uit mijn voegen van trots en plezier om het feit dat ik oma ga worden van een klein jochie wat nu nog veilig en warm in de buik van zijn moeder groeit en die dus elke dag zo'n 1300 kilometer van mij weg is, maar waar ik nu al zo veel van hou!

Mijn eigen zwangerschappen van onze kinderen vond ik heel bijzonder om mee te mogen maken, maar het krijgen van een kleinkind is minstens zo bijzonder. Als ik onze zoon trots hoor vertellen hoe Pietertje tijdens de echo aan het gapen was en zijn beentjes strekte - hij heeft lange benen mam - dan knijpt mijn keel samen van trots en ontroering. Mijn eigen - eens ook zo'n klein - mannetje wordt vader en wat mooi om hem in die rol te zien groeien.

We moeten nog ruim vier maanden wachten tot Pietertje arriveert en dat geeft mij mooi de gelegenheid om me goed voor te bereiden op mijn nieuwe rol als oma. Ik neem me dan ook heldhaftig voor dat ik me nergens mee ga bemoeien inzake de opvoeding, natuurlijk wel veel steun en tips te geven als daar om gevraagd wordt, maar ik wil niet zo'n bemoeizuchtige oma zijn. Ook beloof ik dat ik niet te pas en te onpas mensen lastig ga vallen met verhalen en foto's van mijn prachtige kleinzoon. Daar zal ik echt op letten. Al ben ik bang dat ik daar nog wel eens de mist in zal gaan.

Help me dan weer op het rechte pad?  ☺