Light en Dikkie Dik

Het lijkt nu toch echt goed te gaan met mijn Muness Tower Experience. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik besloten heb om de "light" versie te breien. Na chart 1 heb ik chart 2 (het moeilijke deel) overgeslagen en ben aan chart 3 begonnen. Daarmee krijg je een mooie ruit ajour die voor mij goed te doen is. Het moet wel leuk blijven natuurlijk, want het is een hobby en geen aangenomen werk.

Als ik van al dat getel de kriebels krijg dan pak ik mijn haakwerk gewoon even op. Ik ben in een mooie kleur blauw voor mijn schoonzus een omslagdoek aan het haken. Daar hoef ik niet bij na te denken en dat werkt lekker weg. Er zit ook geen deadline aan, wanneer hij klaar is krijgt ze hem. Heel rustgevend is dat!

Twee projecten dus onder handen en daar moet je eigenlijk geen derde bij hebben, maar het kriebelt. Want boven bij al mijn handwerkspullen ligt nog steeds het tasje met vijf bolletjes grijze cashmere en 1 bolletje donker oranje. Gekregen van mijn schoondochter met de vraag of ik er een dekentje van wil maken voor Pietertje.

Ik kreeg de vrije hand omtrent de uitvoering, het maakte schoondochter niet uit of ik het zou breien of haken en welk patroon het wordt. Dat is natuurlijk mooi maar het was wel prakkezeren hoe dit project aan te pakken.

De cashmere is maar 25 gram per bolletje en wordt gebreid of gehaakt op naald 15. Het oranje garen is 50 gram en wordt gehaakt of gebreid op pen 6. Dat is nogal een verschil en in totaal 175 gram wol is voor een dekentje wel erg weinig.

Gisteravond was ik eruit. Ik ga er roomwitte wol bijkopen wat passend is voor pen 6 en daar ga ik het dekentje mee breien. Ergens in het midden brei ik dan de lieve Hollandse kater Dikkie Dik in. Met het grijze cashmere haak ik er dan later een rand omheen.

De kleur van het oranje past precies bij een Dikkie Dik en onze zoon was als kleuter helemaal gek van deze kat. Ik heb hem wat voorgelezen over Dikkie Dik en Poes Muis. Sommige zinnetjes kan ik me nog goed herinneren. Schoondochter zelf is dol op katten dus ik ga er vanuit dat zij onze Dikkie Dik ook wel zal omarmen.

Nu mijn zweepslag niet zoveel praatjes meer heeft durf ik het wel aan om zaterdag de stad in te gaan en bij de allergezelligste wolwinkel in de Amsterdamse Jordaan een bijpassend wolletje te kopen voor Pietertjes deken. Daar kan ik me echt op verheugen en nu maar hopen dat er niks tussen komt.

Ondertussen wordt er in  Frankrijk druk gewerkt want ze gaan dit weekend verhuizen naar hun nieuwe appartement en het zou zo maar kunnen dat daar te zijner tijd ook een gezellige kat lid van het gezin gaat worden. Mocht het dekentje voor Pietertje onverhoopt toch te dik uitvallen dan kan het altijd nog een plaatsje vinden in een warm poezenmandje!