Block Blue Monday!

Blue monday dus vandaag. De dag in het jaar waarop we met z'n allen en bloc moeten gaan zitten somberen. Daar doe ik dus niet aan mee. Alhoewel het weer alle ingrediënten meebracht om wel te gaan zitten somberen is het me gelukt om deze dag vrolijk door te komen. Flauwekul toch om je door een beetje regen uit het veld te laten slaan. Januari is nu eenmaal een beetje grijze maand, maar wat is er mis met grijs? Een aantal jaren geleden waren we met zijn allen nog in de ban van vijftig tinten grijs en daar hoorde je niemand somber over praten.

Een gewone maandag met een gewone werkdag. Eerst op kantoor en later nog even wat thuis gewerkt. Dat is best knus hoor als de regen tegen de ramen klettert en je hoeft niet meer naar buiten. Binnen kan het heel gezellig zijn.

Vanavond hadden dochter en ik eigenlijk onze 40 banen moeten zwemmen maar omdat het zo met bakken uit de lucht kwam zagen we daar maar vanaf. Door al die nattigheid hadden we wel in ons badpak naar het zwembad kunnen lopen maar dat was wel erg koud geweest. Bovendien schijnen er allerlei griepvirussen in  omloop te zijn en voor je het weet heeft zo'n griep je bij de kladden en zulke gasten hou ik liever buiten de deur.

In plaats van zwemmen ging ik maar strijken. Dat strijkje lag er al een tijdje en moest hoognodig worden aangepakt. Daarna heb ik het Dikkie Dik dekentje geblockt. Helaas heb ik ooit de rubberen vloerpuzzels weggegooid want anders had ik het daarop vast kunnen spelden. Nu heb ik een dikke badhanddoek dubbelgevouwen en die op twee tuinstoelkussens gelegd en daar heb ik het dekentje op vastgespeld. Keurig uitgemeten en daarna besproeid met een lauw watertje uit de plantenspuit met een drupje eucalan. Nu ligt Dikkie Dik dus te drogen in de logeerkamer.

Toen dat klaar was lag de avond nog zo'n beetje voor me. Ongelooflijk wat een tijd bespaar je door niet te gaan zwemmen. :-) Het is dat een mens moet bewegen, maar anders........

Terwijl de regen nog gezellig tegen de ruiten tikte heb ik mijn breiwerk opgepakt en ben verder gegaan met het boordje voor het vestje. Toen dat af was ben ik met het patroon begonnen en dat is me toch een leuk werkje. Heerlijk om te doen. Het is een patroontje van vier toeren waarin je een soort van kabeltje maakt door een steek over drie steken te halen in de derde toer. Tussendoor laat ik de handjes flink wapperen, zoals Elizabeth me adviseerde en dat helpt. Al wordt ik door mijn huisgenoten wel aangekeken of er een steekje los zit, maar ach weten zij veel. Zij kunnen geeneens breien.

En zo kreeg blue monday nog een fijne, relaxte afsluiting door gezellig aan het blauwe vestje voor mijn kleinzoon te breien. Niks somberen. Gewoon tevreden zitten zijn!