De beste wensen!

 

Ik geloof dat het nog net mag, gelukkig nieuwjaar wensen! Nog net op tijd om de lezers van dit blog een heel goed, mooi maar vooral gezond 2018 toe te wensen! Maak er een mooi jaar van lieve lezers!

Het jaar is alweer 5 dagen oud en gaat tot nog toe zijn gangetje. Alhoewel het eerste ziekenhuisbezoek hebben we al weer gehad met manlief. Dat er maar zo min mogelijk mogen volgen in 2018, maar alles zit vooralsnog weer in het ritme en dus kijk ik vooral naar wat er wel goed gaat. En dat is een heleboel.

Wat minder goed gaat is het dekentje voor Pietertje. Ik kom er maar niet toe om het af te maken en dat terwijl ik er eigenlijk niet eens zoveel meer aan hoef te doen. Nog wat steekjes met een zwart draadje om de contouren van Dikkie Dik aan te geven en de rand er om heen te haken. Schiet eens op roep ik telkens tegen mijzelf, maar het lijkt wel of ik even een handwerkblock heb. Er komt niets op dit gebied uit mijn vingers. Erg hè? 

Wel heb ik deze week drie dikke pillen van de Millennium trilogie van Stieg Larsson weer eens gelezen. Nummer drie heb ik zojuist voltooid. Dit is de tweede keer dat ik ze lees en ze blijven spannend. Een geweldig goed verhaal waardoor ik zo'n boek niet kan wegleggen. Nummer vier lonkt al weer. Die is weliswaar niet door Stieg Larsson geschreven maar is ook zo'n goed verhaal. Na nummer vier roept nummer vijf. Want dat laatste deel is nog niet zo lang geleden uit en ligt hier spiksplinternieuw, nog in het papiertje van de boekenwinkel, op me te wachten.  Dat was ook de reden om de voorgaande delen nog weer eens te lezen. 

Heel erg fijn dus om alle vrije uren weg te kruipen in een goed boek, maar dat betekent dus wel dat er verder niks uit mijn handen komt. Die arme Pietertje moet ondertussen wachten op zijn dekentje. Nu moet hij nog veilig zeven weken bij zijn moeder zitten dus dat gaat wel in orde komen, maar toch. Ik voel me wel een tikkie schuldig, zeker omdat ik zulke leuke wolletjes heb liggen om nog meer leuke dingen te maken. 

Misschien toch die boeken maar even laten roepen en morgen gauw verder met het dekentje als alle kerstspullen het huis uit zijn, want dat moet ook nog gebeuren. Er werd deze week ook nog gewoon gewerkt dus staat het kerstboompje nog. Enfin dat is morgen zo gepiept. 

Allemaal goede voornemens dus voor dit weekend en meer dan dat reiken mijn voornemens niet. Ik ben er maar niet eens aan begonnen om die goede voornemens te maken want ik weet nu al dat 30 kg afvallen me wederom niet gaat lukken dit jaar. Net als drie keer in de week naar de sportschool. Wat ook niet kan omdat ik mijn abonnement in mei heb opgezegd en dan mag je daar niet meer naar binnen. Het sponsoren van de sportschool moest maar eens afgelopen zijn. 

Wat ik dan wel ga doen dit jaar?

Nou:

-veel van mijn man en kinderen houden;

-een leuke en lieve oma worden voor Pietertje;

-veel van mijn familie houden;

-aardig en vriendelijk zijn tegen mijn medemens;

-lekker hard werken en genieten van mijn mooie baan;

-genieten van alle (kleine en grote) mooie dingen die op mijn pad komen. 

En dat is al een heleboel.