Eerst snoeien en dan groeien (of bloeien)

Zo ik hoop dat jullie allemaal niet weggewaaid zijn door Corrie! Hier ging het aardig tekeer, maar zoals het er nu naar uitziet is er geen schade. 

Met zulke weersomstandigheden is het fijn om thuis te kunnen werken en de boel een beetje in de gaten te kunnen houden. Halverwege de ochtend ging ik koffie halen in de keuken en wierp een blik naar buiten, hé er mist een kliko! Dus ik als hoofd management afvalbeheer in dit huis, gauw mijn jas aangetrokken en op inspectie uit. 

Corrie had hem om de hoek geblazen en nu stond hij een beetje beteuterd tegen het huis te leunen. Ik heb hem maar even in de tuin gezet, net als zijn collega de restbak. Collega GFT mocht blijven staan want die zit bommetjevol met snoeiafval en is dus zwaar. Daar gaat Corrie niet zo snel mee aan de haal. 

Eigenlijk had ik gisteren enorm zin om een nieuw breiproject op te starten en aan de Golvensjaal te beginnen. Ik ben nog bezig met de Adriana sprei maar dat patroon ken ik uit mijn hoofd en dat is fijn haken voor de tv maar soms heb je zin in een project waar je je tanden in kunt zetten. Niet letterlijk natuurlijk, want dat is zonde van het garen. 

De Golvensjaal is een project waar ik echt voor moet gaan zitten, want ajourbreien kan ik wel, maar moet ik heel goed mijn aandacht bijhouden en dan is het fijn als je daar een middag voor kunt gaan zitten en er de tijd voor kunt nemen. 

Nu was het gisteren juist lekker weer en stond er een andere klus op het programma en die moest ik van mezelf eerst doen. De hortensia in de voortuin snoeien. Dat is elk jaar een enorme struik met veel bloemen en hij is zo groot dat ik regelmatig takken moet wegknippen anders kan de buurvrouw haar eigen voordeur niet meer in. 

Dus eerst snoeien en dan mag het breiwerk groeien was het motto van gisteren. En zo geschiedde. Het is altijd weer cru om de schaar in zo'n mooie plant te zetten, maar ik weet hoe hard hij groeit dus binnen een uurtje was de struik kort en de kliko vol en dat kwam dus goed uit. 

Snel naar binnen en hup aan de Golvensjaal. Met het restje van het babytruitje (mijn nichtje was er erg blij mee en zijn zusje van 3 vond het erg schattig) had ik al even een proeflapje gebreid zodat ik een idee had hoe het patroon zou gaan lopen en welk symbooltje welke steek is. 

Na het opzetten moest ik eerst 8 naalden recht breien en toen starten met het patroon. De eerste toer zat ik al direct fout en dat merkte ik pas nadat ik een averechte toer had terug gebreid en dus moest ik heel voorzichtig twee toeren terugsteken. Dat is nog niet zo makkelijk met het draadje mohair. 

De tweede poging met iedere keer goed tellen en gele briefjes op het patroon die aangaven waar ik was, is het toch gelukt! 

En nu ben ik verliefd en zou ik het liefst de hele dag willen breien! Het was er ook uitgelezen weer voor geweest met die storm buiten, maar helaas ik moest werken. Wel heb ik in de pauze in plaats van een ommetje een paar toertjes gebreid. Ik bloeide er helemaal van op!

Het is wel zaak om per toer goed te kijken wat ik moet doen en alles goed te tellen en ook moet ik goed opletten dat ik alle draadjes heb. Unicat garen is namelijk niet getwijnd en bestaat uit vier losse draadjes die een voor een telkens na verloop van tijd overgaan in een andere kleur en daarnaast brei je nog een draadje ajour mee. Dit is zeker geen breiwerk wat ik uit mijn hoofd kan doen als ik tv kijk. 

Het is dat er gekookt moet worden en dat er twee manden schoon wasgoed staan die weggewerkt moeten worden anders had ik direct de naalden weer opgepakt. Hoe doen jullie dat medeloggers? Hoeveel tijd besteed je of kun je besteden aan handwerken? 

4 losse draadjes en een draadje mohair!

Januari grijs!

Vandaag mocht ik voor het werk weer eens naar Friesland! Dat was een tijd geleden. Ik hees me dus na het douchen in mijn nette pak, kamde mijn haar, gooide wat make-up op mijn kop en stapte in mijn Fordje en reed via de A1 de polder in. 

Normaal gesproken altijd een prettige rit omdat er altijd wel wat moois te bekijken is onderweg. Maar nu niet! Alles was grijs. Januari grijs! De lucht en het water gingen naadloos in elkaar over!  De windmolens stonden grijs en een beetje lamlendig te draaien en hier en daar lagen er in de weilanden wat bolletjes schaap. De natuur is in winterslaap en de bomen en de struiken staan stil te dromen in een koud en stil landschap. 

Nou ja dat hoort bij januari en het wordt vanzelf weer lente en dan komt de kleur weer terug dus ik moest niet zeuren en als je echt goed kijkt dan zitten er wel 50 tinten grijs tussen al dat grijs! ;-)

Op de vestiging brandde de kachel, was er koffie en was het zeker niet grijs. Hoewel het in de uitvaartbranche altijd gebruikelijk was om neutraal en "grijs" ingericht te zijn, doen we daar in onze organisatie al jaren niet meer aan. Warme kleuren en mooie stoffen voeren de boventoon en de ruimte waar wij zaten stond op elke tafel een vaasje met een bloemetje en brandden de kaarsjes. Bij welke werkgever ik ook terecht zal komen, waarschijnlijk zal ik nooit meer (sollicitatie)gesprekken doen met kaarslicht! 

Na gedane zaken reed ik terug naar Amsterdam en buiten was het nog steeds grijs, maar ter hoogte van Akkrum probeerde de zon er toch even tussendoor te piepen en op een weiland bij Woudsend waren een heleboel zwanen neergestreken die daar hun veren aan het poetsen waren en al dat wit gaf toch een beetje kleur. 

Vanavond na het eten was ik benieuwd of de kleur januari grijs bestaat maar het internet gaf daar geen blijk van. Een bekende verffabriek heeft prachtige namen verzonnen voor de tinten grijs die zij voeren, zoals Dawn Swim, Early Evening, Pinch of Pepper of Handful of Dust (al zou ik die laatste niet graag op mijn muren willen), maar January Grey zit daar niet bij. Toch jammer! 

Gauw ging ik maar even wat blogjes lezen en genoot van de kleuren van het troostdekentje van Elizabeth en de trui van Anja. En toen door naar de prachtige sokken van Akkelien. En die waren Grijs! 😂😂😂

 

Bitterkoekjespudding

In het boek "Van aardappel tot Avocado" (wat ik voor kerst kreeg) herken ik de eetcultuur die wordt beschreven. Ook wij aten vroeger eigenlijk altijd aardappels, groenten en een klein stukje vlees met yoghurt en vla toe! 

Op zondag was dat niet anders al was de groente dan wat luxer zoals witlof, spruitjes (waar ik beide niet zo dol op was) of snijboontjes. Die laatste vond ik wel lekker en ik hielp mijn moeder graag met het draaien van de snijbonenmolen om ze in reepjes te krijgen. 

Ook het toetje was op zondag wat luxer want er werd vaak pudding gekookt. Chocoladepudding, bitterkoekjespudding of griesmeelpudding waarbij we dan de bramensaus aten van de bramen die we zelf geplukt hadden waarvan we saus hadden gemaakt. Heerlijk! 

Mijn oma woonde bij ons en dat soort kookklusjes deed ik vaak samen met oma of met mijn moeder. Dan mocht ik in de pan roeren tot de pudding dikker werd en natuurlijk het laatste restje van de pan uitlikken. Mooie herinneringen heb ik aan die zondagen. 

Zelf heb ik eigenlijk nooit een toetje na het eten sinds de kinderen de deur uit zijn.  Ik vergeet het vaak en een kopje koffie vind ik eigenlijk net zo lekker. Maar mijn vader is een toetjesman en inmiddels is hij het wel gewend dat als hij komt eten dat er hier vaak geen toetje voor hem is. Wel altijd koffie na met lekkere koekjes dus hij komt niets tekort. 

Afgelopen woensdag kwam hij ook een vorkje meepikken en hij genoot van de enchilada's die ik had gemaakt. Van een echte Hollandse Pot man is hij nu ook een fan van "buitenlands eten" zoals hij het noemt. Ik had wat extra gemaakt en gaf hem die mee, keurig apart verpakt zodat hij het in de vriezer kan doen en als hij geen zin heeft om te koken, er toch een lekkere maaltijd voor hem is. 

Dat doe ik regelmatig en ook mijn broer en zus doen dat zodat hij elke dag een versgekookte maaltijd heeft en lekker eet. Daarnaast kookt hij ook regelmatig zelf, maar dan wel weer aardappels, groente en vlees. 

Toen hij woensdag aanstalten maakte om weer naar huis te gaan vroeg ik hem of hij zin had om zondag te komen eten. Jazeker, was het antwoord. Graag! En wat wil je dan eten? Maakt niet uit, ik vind alles lekker. Oké, maar wat wil je dan als toetje? 

Nou zei hij, ik vroeg me af, jij hebt toch die vis? Ik, verbaasd, Vis? Ja, die puddingvorm in de vorm van een vis, die van je moeder was, die heb jij toch? Ja klopt zei ik. Nou, dan zou ik graag wel bitterkoekjespudding willen als toetje! 

En dus stonden wij vanmiddag bitterkoekjespudding te maken. Mijn man, die ook dol op bitterkoekjespudding is, was bereid om de bitterkoekjes in kleine stukjes te snijden en ik kookte de melk met het vanillestokje, weekte de gelatine en klopte de slagroom én ik zocht de vispuddingvorm op die al een tijdje werkeloos in de kast staat. 

Om het jeugdsentiment compleet te maken eten we snijboontjes, met krieltjes en een biefstuk. 

Er was genoeg pudding om nog wat extra schaaltjes te vullen die paps mee naar huis krijgt. 

Het recept is van Rutger Bakt

Naschift: Er zat een glunderende vader aan tafel en hij genoot van de pudding, nam nog een extra stukje en nam nog mee naar huis! We hadden een hele gezellige avond! Rijkdom!

Knoopjes en zo!

Gisteren is ons achterneefje geboren. Noan is zijn naam. Mijn schoonzusje, de trotse oma stuurde een foto door van de nieuwe wereldburger en het is een heerlijk, schattig mannetje. Even later kwam er een foto van Noan die op de borst van zijn zusje (3,5) ligt en zij met haar wijsvingertje over zijn wangetje aait. 

Deze oudtante smolt zowat bij het zien van deze zoete plaatjes. Gelukkig voor Noan had ik juist afgelopen donderdag zijn trui afgebreid en in elkaar gezet. Omdat er nog genoeg garen over was breidde ik donderdagavond een slofje volgens het patroon van Breimeisje en gistermiddag, op mijn gemakje op mijn vrije dag, het tweede slofje! 

Vandaag zette ik de slofjes in elkaar en haakte een koordje. Ziezo die kunnen op de post. Voor het truitje moest ik nog op zoek naar knoopjes en dus keerde ik mijn oude handwerkbak en borduurkoffertje maar eens om, maar wat ik daar aan knoopjes vond paste niet op een babytruitje. Wat nu te doen. 

Bij ons in het dorp is geen fourniturenwinkel en ik had eigenlijk geen zin om met de metro en de tram naar de Albert Cuijpmarkt te gaan. Daar zit Jan de grote kleinvakman en die heeft wel een miljoen soort knopen op voorraad. Oké, een miljoen is wat overdreven, maar toch heel veel en eigenlijk is deze winkel een walhalla voor iedereen die graag met draadjes of stof werkt. Je kunt het zo gek niet bedenken of zij hebben het en zij zouden ook beslist hele lieve knoopjes hebben voor Noan zijn trui. Maar het was al drie uur en voor ik met het OV daar zou zijn duurde wel even. 

In Amsterdam Zuid, dat hele sjieke stuk Amsterdam, zit in een groot winkelcentrum een handwerkwinkel en die is per auto in 10 minuten te bereiken plus je kunt daar gratis parkeren, dat was al beter. Ik belde ze eerst en zeker, ze hadden knopen. Dus hup erop af. Manlief ging voor de gezelligheid even mee. 

Het is niet zo'n grote winkel en voor mij waren twee dames wol aan het uitzoeken voor een vest. Sjieke dames met een kakkineus accent en een harde R. Althans de moeder! Ik vind het altijd leuk om te zien wat anderen gaan maken en wat voor garen ze daar voor kiezen en vermaakte me dus best. Ze zochten mooi garen uit en omdat het met dubbele draad gebreid moest worden waren er best veel bolletjes nodig. Dat gaf nog wat voeten in de aarde omdat er niet van iedere kleur voldoende op voorraad was. Uiteindelijk werd de keus gemaakt en werd er afgerekend voor een bedrag waarvan ik dacht poeh, daar kom ik aan met mijn twee knoopjes! 

Ondertussen had ik mijn truitje aan een winkeldame laten zien en knoopjes uitgezocht. Die waren ook niet heel goedkoop want een knoopje voor zeventig cent is best aan de prijs, maar ach ze waren wel lief. De winkeldame bekeek mijn gebreide truitje eens en vond het mooi gebreid en een mooi patroon, maar merkte wel wat pinnig op, U weet wel dat dit echt acryl is en dat dit voor een baby best gevaarlijk is? 

Ja dat klopt, maar lockdown, kraamcadeautje, nog garen in voorraad etc. Ze hoorde mij aan en de dames van het vest bekeken mijn truitje ook. Schattig, vonden ze en waar eerst de harde kakkineuze harde R de boventoon voerde, werd die stem ineens veel zachter en aardiger en kwam er zomaar een leuk gesprekje.   Heeft u dat voor uw kleinkind gebreid, nee voor een achterneefje. Oh jammer want het is zo leuk om een kleinkind te hebben, ik heb er wel zes! 

Ik vertelde dat ik ook een kleinzoon heb, maar dat die al weer wat groter is en dat ik daar andere truien voor brei. Met tassen vol wol liepen de dames de deur uit en ik rekende mijn knoopjes af, kocht voor de zekerheid (je weet nooit of er weer een lockdown komt en misschien ergens in de familiekring een baby) maar twee mooie bolletjes echte babywol en ging op zoek naar mijn man die drop aan het scheppen was bij de Jamin. 

Thuis zette ik de knoopjes aan en ja het is wel echt acryl garen, maar het truitje kan ook nog gebruikt worden voor de babypop van zijn zusje. Morgen zal ik het inpakken en dan gaat het samen met de slofjes, het broekje met de vosjes wat we bij de Hema kochten en een cadeautje voor de grote zus op de post. Van kraamvisite zal het voorlopig wel niet komen vanwege Covid, maar dat geeft niet. Zo'n baby blijft leuk!

En zo is het eerste breiproject in 2022 af en was het fijn om dat weer te kunnen doen. Vanavond tijdens Wie is de mol ga ik weer lekker verder aan de Adriana en misschien ga ik morgen wel een proeflapje maken voor de Golvensjaal. Voor ik ga starten met het echte garen wil ik even met het restje van het baby acryl het patroon oefenen, want dat wil ik goed onder de knie hebben zodat ik dat mooie garen niet steeds hoef terug te steken. 

   

               

Blue Monday

Blue Monday 

Wie heeft dat ooit bedacht

Het was vast de middenstand

Die in januari naar wat klanten smacht

Of het was een boekhouder

Werkzaam bij een grote fabriek

Die op een grijze januari maandag geen zin in cijfers had

En dacht; ik meld me ziek!

Wellicht was het een dame van lichte zeden

Wier klanten in januari de broekriem moeten aanhalen

Zij zuchtte, mijn broek blijft almaar omhoog

Want mijn klanten kunnen mij nu niet betalen

Of de puber op weg naar school 

Fietsend in de regen

Met al die proefwerkweken in het verschiet

Die dacht, ik kan er niet meer tegen

En zo zal ieder zijn eigen reden hebben

Om de derde maandag in januari te bestempelen als blauw

zo na de feestdagen met de portemonnee wat leger

En de dagen lang en grijs en vaak zo grauw

Maar heus zo’n blauwe maandag is toch gek

Dat laten wij ons toch zo maar niet aanpraten

De dagen lengen al, het wordt langzaam al weer lichter

Er is echt geen reden om die arme 3e maandag zo te haten

Want elke dag brengt wel iets bijzonders, iets geks of iets moois

Toch een zonnestraaltje, een glimlach, knipoog of een lekker kopje thee

Het wc papier is eens niet op, een schoon bed of een zoen van je lief

Als je maar goed kijkt naar wat er wél fijn is, valt die blauwe maandag heus wel mee!

Roddelen, Rubberen kaplaarzen en Rozen

Normaal gesproken hou ik niet van roddelen en achterklap, maar nu wil ik toch graag even roddelen en uit de school klappen. Want wat een Bitch is die tante Corona zeg! Net als je denkt dat je haar nu toch echt de deur uit hebt gewerkt, komt ze toch weer even terug. En altijd neemt ze iets mee waar je niet op zit te wachten. Voor mij minder dan voor mijn man en dat is op zich al gemeen want die man heeft al genoeg te verduren, maar ook ik ben niet blij met haar plaagstootjes! 

Ik weet dat het niet aardig is om online akelige dingen te zeggen over iemand, maar het moest me toch even van mijn hart. En dat lucht op! 

Gelukkig zijn er tussen de plaagstootjes van tante Corona ook leuke dingen, zoals het gesprek wat ik van de week met Arthur had. Hij geeft nu soms bij zijn vader aan dat hij opa en oma wil bellen. Eerst sprak hij een tijdje met opa en toen was ik aan de beurt. Hij verdeelt zijn tijd eerlijk! We hadden het over sneeuw, want hij gaat met zijn ouders en andere opa en oma binnenkort op familiebezoek in Canada. 

Hij zat zich te verkneukelen over het feit dat hij dan in de sneeuw kan spelen en vertelde half in het Nederlands en half in het Frans hoe hij dan met papa hoge sneeuwbergen gaat maken om daar vanaf te glijden. Het verhaal werd onderstreept door de karakteristieke Franse handgebaren en ik genoot! Op een gegeven moment zei ik tegen hem dat hij dan zijn rubberen kaplaarzen niet moest vergeten. 

Kaplaarzen? Dat was een gek woord dat hij niet kende en hij vroeg om uitleg aan zijn vader die het hem in het Frans vertelde. Oh ja nu snapte hij het, maar oma kapu laarzen was toch wel een heel gek woord! Nee zei, ik het zijn KAPlaarzen! Nee oma zei Arthur, KAPU laarzen. Aan het eind van het liedje lagen we allebei in een deuk van het lachen en zei hij tegen me dat ik maar mee moest naar Canada. Dat is wel heel gezellig zei zijn vader, maar we hebben daar geen bed voor oma, want het is maar een klein huisje waar we logeren, dus dat doen we maar niet. Nou dat maakte niet uit vond Arthur want ik kon best bij hem in bed slapen. Nou dan smelt je hoor als oma en de rest van de dag én de volgende dag liep ik met een grote glimlach rond. Zo lief!

Wat ook lief was, zijn de mooie rozen die ik gisteren van mijn man kreeg. Ze fleuren de hele kamer op en passen precies bij het moois wat ik mezelf onlangs cadeau deed. 

Al een poosje ben ik erg verliefd op de Golvensjaal van Blij dat ik brei! en laat ik nu net tijdens zo'n plaagstootje nog een doosje in de kast vinden met geld wat ik voor mijn verjaardag kreeg. Dat bleek een goede remedie om even rust te nemen en te bedenken wat ik daar nu eens mee zou doen. Toen ik die dag een blog las van Jeanet en op de site de Golvensjaal weer voorbij zag komen, was de keus snel gemaakt. 

Ik heb nog even over de kleurencombinatie zitten twijfelen, maar uiteindelijk toch gekozen voor de Oma's Pluche combinatie. Zo'n verjaardagscadeau is eigenlijk drie keer leuk. Op het moment dat ik het kreeg, nu met het uitzoeken en straks met het breien ervan. En ondertussen geniet ik van het mooie garen en de mooie kleuren. Ik heb het doosje met garen op mijn bureau gezet en tussendoor aai ik nu wel eens even over het zachte garen en ook dat helpt bij die akelige plaagstootjes van tante C.!

Afscheid van Ukkie en patroonperikelen!

Nog een paar uurtjes en dan is het weekend al weer voorbij. Het was een lang weekend want in de oneven weken ben ik op vrijdag vrij en dat is heerlijk zo'n extra dag. Niet zo vroeg uit bed, rustig wakker worden met koffie en toen aan de slag, want het afscheid van Ukkie stond op de agenda. 

Meestal zie ik erg op tegen het aftuigen van de kerstboom (eigenlijk gek dat we dat aftuigen noemen, net alsof je zo'n boom helemaal in elkaar slaat, maar ik dwaal af) maar nu was het een fluitje van een cent. Binnen een kwartier zaten de versierselen in de daarvoor bestemde doos en stond Ukkie kaal en wel in de tuin. Het is een boompje in een pot en ik heb expres de top er niet afgehaald dus ik hoop dat hij het overleefd. Mijn broer heeft hem al een mooi plekje in het bos aangeboden rondom zijn chalet. Hoe lief is dat. 

Toen Uk de deur uit was ben ik even tekeer gegaan met stofdoek, stofzuiger en dweil en toen was het tijd voor mij! Breitijd! Want over anderhalve week is mijn nichtje uitgerekend dus de baby kan ieder moment geboren worden en dus moet er gebreid worden.

En lang achter elkaar breien gaat nog niet met mijn hand. De breinaald drukt precies op het litteken en hoewel ik dat een paar keer per dag stevig moet masseren (lees kastijden) om het soepel te laten worden is langer dan een paar toertjes breien niet aan de orde. En daarom doe ik elke dag wat en als ik dan wat langer de tijd heb dan plan ik flink wat pauzes tussen het breien door en zo gaat het best. 

Het is een leuk patroontje maar op een of andere manier kreeg ik het maar niet in mijn hoofd. Terwijl het toch zo simpel is lukte me dat niet en maakte ik regelmatig een fout en dan werd het een soort van zigzag, ook leuk, maar niet als alle voorgaande toeren schuine blokjes zijn. Toch raar dat het dan niet beklijft. 

Nu heb ik de breibijbel met dat simpele patroontje maar naast me gelegd en brei ik steeds tien toeren (is twee blokjes) waardoor het niet meer mis gaat. Steeds maar uithalen is ook niet leuk. Vrijdag kreeg ik het achterpandje af en gister zette ik het voorpand op en nu schiet ik al aardig op en kan ik van de week aan de mouwtjes beginnen. 

S'avonds terwijl de radio aanstaat of soms de televisie dan haak ik aan de Adriana deken. Haken gaat me nu veel makkelijker af en inmiddels heb ik al vier blokken af. Echt een heerlijk patroon dat ik wel uit mijn hoofd ken. 

En zo rommelden we het weekend lekker door, vanmiddag even langs mijn oom en tante geweest om ze nieuwjaar te wensen met een bloemetje en een elleboogje en vanavond kwam mijn vader eten. Nu nog lekker een paar toeren haken en dan gaan we morgen aan week twee beginnen! 

Pompoen Preitaart

Wie mijn dagelijkse onzin dingen regelmatig leest weet dat ik eigenlijk altijd een weekmenu maak. Soms is dat een beetje saai, omdat je al van te voren weet wat je gaat eten, maar het is ook fijn omdat ik er een hekel aan heb om elke dag boodschappen te doen.  En soms maak ik van de ingrediënten iets heel anders en is het menu toch nog verrassend. 

Toen wij in quarantaine zaten was het weekmenu heel handig en zorgde ik voor wat extra voorraad. Nu, na de kerst had ik dus nog wat zaken op voorraad waar ik wat mee moest want eten weggooien daar hou ik niet van. 

Er lag nog een rol bladerdeeg, een beetje blauwe kaas, twee preien waar het mooi al vanaf was en ik had nog een zakje pompoenblokjes. Met al deze spullen kon ik vast wel een lekkere hartige taart in elkaar knutselen bedacht ik, want eieren waren er ook nog. 

Voor de leuk googelde ik nog even naar recepten met deze ingrediënten en zo kwam ik op een recept met pompoen en zonder prei maar wel met tijm en weer een ander recept voegde ook nog wat gehakte walnoten toe en daar had ik ook nog wat van liggen.

Dochter bleef ook nog onverwacht mee eten dus ik maakte de taart in mijn grootste quiche vorm en wat was hij lekker. Het stuk wat over was heeft dochter mee naar huis genomen en zo is er geen kruimeltje verloren gegaan. 

Ik deel graag mijn versie van deze taart. 

Je hebt nodig:

-bladerdeeg (ik had zo'n rol maar 5 of 6 plakjes waar je de taartbodem mee bedekt kan ook);

-een rode ui gesnipperd;

-twee tenen knoflook uit de pers;

-twee dunne of 1 dikke prei in ringen;

-400 gram pompoenblokjes

-vier eieren

-ongeveer 100 gram blauwschimmelkaas;

-snuf tijm

-wat gehakte walnoten

-scheutje olijfolie;

-scheutje melk;

-peper en zout; 

Fruit de ui en de knoflook aan in de olijfolie en doe de blokjes pompoen en de prei erbij, strooi de tijm erover en bak zachtjes totdat de pompoen een beetje zacht is. Vet de vorm in met wat olie of boter en bekleed hem met het bladerdeeg. Kluts de eieren los met de scheut melk en breng op smaak met peper en zout. Verwarm de oven voor op 180 graden. Als de pompoen zacht genoeg is schep het groente mengsel op het bladerdeeg in de vorm. Brokkel de blauwschimmelkaas er over en bestrooi met de walnoten. Giet als laatste het eimengsel over de groente en de kaas en zet de taart in de oven voor ongeveer 25 minuten. 

Wij aten hem samen met een groene salade en we hebben heerlijk gegeten. 

Rustig Rollen!

Rustig zijn we het nieuwe jaar ingerold! Het oude jaar hebben we achter gelaten met alles wat niet fijn was en wat wél fijn is hebben we meegenomen naar 2022! 

En nu zijn we al weer doorgerold naar de 4e dag. Zo snel gaat dat.

Het gaat een beetje een raar jaar worden want ik moet op zoek naar een andere baan. Door de overname zou mijn baan wel behouden kunnen worden en had ik mee kunnen gaan naar de nieuwe organisatie, maar 3 uur reistijd per dag is niet leuk meer. En die drie uur is dan alleen nog maar als er geen files staan en die staan op dat traject eigenlijk altijd. 

De keus was dus snel gemaakt al is het met pijn in het hart. Want ik heb nu echt de allerleukste baan, met niet alleen fijne taken en werkzaamheden die ik zelfstandig kan uitvoeren, maar ook met zulke fijne en leuke collega's door het hele land. Als ik er aan denk dat dat over een half jaar mijn collega's niet meer zijn krijg ik al een beetje buikpijn, maar het biedt ook nieuwe kansen. 

Heel wat jaren geleden schreef mijn lieve tante Mien al in een versje in mijn poëziealbum, dat ik goed moest onthouden dat als er ergens een deurtje dicht gaat, er altijd wel weer een raampje open gaat. En daar geloof ik ook in, dus het gaat vast goed komen!

Op zoek naar nieuwe kansen dus, maar ook genieten van alle leuke dingen die er al zijn of op het pad gaan komen. Ik hoop weer veel nieuwe werkstukken van mijn breipennen te laten rollen of van mijn haaknaalden te laten komen. Daar heb ik zin in. Als het weer mag, en er worden dit voorjaar nog handwerkcursussen georganiseerd in Amsterdam dan ga ik dat misschien nog wel doen. Daar heb ik ook zin in. 

Verder hoop ik dat het goed gaat met de gezondheid van mijn man en van al mijn dierbaren én hoop ik vaak gezellig met ze samen te kunnen zijn en dat ik dan maar lekkere maaltjes voor ze mag koken. Nu het steeds beter gaat met mijn hand, moet dat ook weer lukken. Het is zo leuk om te koken voor een grote groep en dan gezellig met zijn allen lekker te eten. Ik hoop dat dat ook weer vaak mogelijk is dit jaar. 

Over eten en koken gesproken, er lag voor mij onder de kerstboom toch zo'n leuk boek! 

Van aardappel tot avocado is geschreven door een journalist die aan de hand van de Allerhande, het huisblad van de Appie, onderzoek heeft gedaan naar de eetcultuur van Nederland. Vanaf de tweede wereldoorlog tot nu. En dat is me toch een partij leuk! Ik heb hem nog niet uit, maar het is zo grappig om de advertenties en recepten van lang geleden te lezen en mee te krijgen hoe een en ander veranderd is de afgelopen jaren. 

Sommige dingen zijn heel herkenbaar zoals er bijvoorbeeld vroeger in mijn ouderlijk huis werd gekookt. Erg leuk! Ik vermaak me er kostelijk mee, zeker nu het leven in de lockdown redelijk langzaam rolt en we ons vooral binnenshuis moeten vermaken! 

Rustig aan rollen is deze maand mijn motto en daarom ga ik zo direct de keuken in om het bladerdeeg uit te rollen in mijn quichevorm en een heerlijke hartige taart te maken met pompoen, prei en blauwe kaas!