Knoopjes en zo!

Gisteren is ons achterneefje geboren. Noan is zijn naam. Mijn schoonzusje, de trotse oma stuurde een foto door van de nieuwe wereldburger en het is een heerlijk, schattig mannetje. Even later kwam er een foto van Noan die op de borst van zijn zusje (3,5) ligt en zij met haar wijsvingertje over zijn wangetje aait. 

Deze oudtante smolt zowat bij het zien van deze zoete plaatjes. Gelukkig voor Noan had ik juist afgelopen donderdag zijn trui afgebreid en in elkaar gezet. Omdat er nog genoeg garen over was breidde ik donderdagavond een slofje volgens het patroon van Breimeisje en gistermiddag, op mijn gemakje op mijn vrije dag, het tweede slofje! 

Vandaag zette ik de slofjes in elkaar en haakte een koordje. Ziezo die kunnen op de post. Voor het truitje moest ik nog op zoek naar knoopjes en dus keerde ik mijn oude handwerkbak en borduurkoffertje maar eens om, maar wat ik daar aan knoopjes vond paste niet op een babytruitje. Wat nu te doen. 

Bij ons in het dorp is geen fourniturenwinkel en ik had eigenlijk geen zin om met de metro en de tram naar de Albert Cuijpmarkt te gaan. Daar zit Jan de grote kleinvakman en die heeft wel een miljoen soort knopen op voorraad. Oké, een miljoen is wat overdreven, maar toch heel veel en eigenlijk is deze winkel een walhalla voor iedereen die graag met draadjes of stof werkt. Je kunt het zo gek niet bedenken of zij hebben het en zij zouden ook beslist hele lieve knoopjes hebben voor Noan zijn trui. Maar het was al drie uur en voor ik met het OV daar zou zijn duurde wel even. 

In Amsterdam Zuid, dat hele sjieke stuk Amsterdam, zit in een groot winkelcentrum een handwerkwinkel en die is per auto in 10 minuten te bereiken plus je kunt daar gratis parkeren, dat was al beter. Ik belde ze eerst en zeker, ze hadden knopen. Dus hup erop af. Manlief ging voor de gezelligheid even mee. 

Het is niet zo'n grote winkel en voor mij waren twee dames wol aan het uitzoeken voor een vest. Sjieke dames met een kakkineus accent en een harde R. Althans de moeder! Ik vind het altijd leuk om te zien wat anderen gaan maken en wat voor garen ze daar voor kiezen en vermaakte me dus best. Ze zochten mooi garen uit en omdat het met dubbele draad gebreid moest worden waren er best veel bolletjes nodig. Dat gaf nog wat voeten in de aarde omdat er niet van iedere kleur voldoende op voorraad was. Uiteindelijk werd de keus gemaakt en werd er afgerekend voor een bedrag waarvan ik dacht poeh, daar kom ik aan met mijn twee knoopjes! 

Ondertussen had ik mijn truitje aan een winkeldame laten zien en knoopjes uitgezocht. Die waren ook niet heel goedkoop want een knoopje voor zeventig cent is best aan de prijs, maar ach ze waren wel lief. De winkeldame bekeek mijn gebreide truitje eens en vond het mooi gebreid en een mooi patroon, maar merkte wel wat pinnig op, U weet wel dat dit echt acryl is en dat dit voor een baby best gevaarlijk is? 

Ja dat klopt, maar lockdown, kraamcadeautje, nog garen in voorraad etc. Ze hoorde mij aan en de dames van het vest bekeken mijn truitje ook. Schattig, vonden ze en waar eerst de harde kakkineuze harde R de boventoon voerde, werd die stem ineens veel zachter en aardiger en kwam er zomaar een leuk gesprekje.   Heeft u dat voor uw kleinkind gebreid, nee voor een achterneefje. Oh jammer want het is zo leuk om een kleinkind te hebben, ik heb er wel zes! 

Ik vertelde dat ik ook een kleinzoon heb, maar dat die al weer wat groter is en dat ik daar andere truien voor brei. Met tassen vol wol liepen de dames de deur uit en ik rekende mijn knoopjes af, kocht voor de zekerheid (je weet nooit of er weer een lockdown komt en misschien ergens in de familiekring een baby) maar twee mooie bolletjes echte babywol en ging op zoek naar mijn man die drop aan het scheppen was bij de Jamin. 

Thuis zette ik de knoopjes aan en ja het is wel echt acryl garen, maar het truitje kan ook nog gebruikt worden voor de babypop van zijn zusje. Morgen zal ik het inpakken en dan gaat het samen met de slofjes, het broekje met de vosjes wat we bij de Hema kochten en een cadeautje voor de grote zus op de post. Van kraamvisite zal het voorlopig wel niet komen vanwege Covid, maar dat geeft niet. Zo'n baby blijft leuk!

En zo is het eerste breiproject in 2022 af en was het fijn om dat weer te kunnen doen. Vanavond tijdens Wie is de mol ga ik weer lekker verder aan de Adriana en misschien ga ik morgen wel een proeflapje maken voor de Golvensjaal. Voor ik ga starten met het echte garen wil ik even met het restje van het baby acryl het patroon oefenen, want dat wil ik goed onder de knie hebben zodat ik dat mooie garen niet steeds hoef terug te steken.