Roddelen, Rubberen kaplaarzen en Rozen

Normaal gesproken hou ik niet van roddelen en achterklap, maar nu wil ik toch graag even roddelen en uit de school klappen. Want wat een Bitch is die tante Corona zeg! Net als je denkt dat je haar nu toch echt de deur uit hebt gewerkt, komt ze toch weer even terug. En altijd neemt ze iets mee waar je niet op zit te wachten. Voor mij minder dan voor mijn man en dat is op zich al gemeen want die man heeft al genoeg te verduren, maar ook ik ben niet blij met haar plaagstootjes! 

Ik weet dat het niet aardig is om online akelige dingen te zeggen over iemand, maar het moest me toch even van mijn hart. En dat lucht op! 

Gelukkig zijn er tussen de plaagstootjes van tante Corona ook leuke dingen, zoals het gesprek wat ik van de week met Arthur had. Hij geeft nu soms bij zijn vader aan dat hij opa en oma wil bellen. Eerst sprak hij een tijdje met opa en toen was ik aan de beurt. Hij verdeelt zijn tijd eerlijk! We hadden het over sneeuw, want hij gaat met zijn ouders en andere opa en oma binnenkort op familiebezoek in Canada. 

Hij zat zich te verkneukelen over het feit dat hij dan in de sneeuw kan spelen en vertelde half in het Nederlands en half in het Frans hoe hij dan met papa hoge sneeuwbergen gaat maken om daar vanaf te glijden. Het verhaal werd onderstreept door de karakteristieke Franse handgebaren en ik genoot! Op een gegeven moment zei ik tegen hem dat hij dan zijn rubberen kaplaarzen niet moest vergeten. 

Kaplaarzen? Dat was een gek woord dat hij niet kende en hij vroeg om uitleg aan zijn vader die het hem in het Frans vertelde. Oh ja nu snapte hij het, maar oma kapu laarzen was toch wel een heel gek woord! Nee zei, ik het zijn KAPlaarzen! Nee oma zei Arthur, KAPU laarzen. Aan het eind van het liedje lagen we allebei in een deuk van het lachen en zei hij tegen me dat ik maar mee moest naar Canada. Dat is wel heel gezellig zei zijn vader, maar we hebben daar geen bed voor oma, want het is maar een klein huisje waar we logeren, dus dat doen we maar niet. Nou dat maakte niet uit vond Arthur want ik kon best bij hem in bed slapen. Nou dan smelt je hoor als oma en de rest van de dag én de volgende dag liep ik met een grote glimlach rond. Zo lief!

Wat ook lief was, zijn de mooie rozen die ik gisteren van mijn man kreeg. Ze fleuren de hele kamer op en passen precies bij het moois wat ik mezelf onlangs cadeau deed. 

Al een poosje ben ik erg verliefd op de Golvensjaal van Blij dat ik brei! en laat ik nu net tijdens zo'n plaagstootje nog een doosje in de kast vinden met geld wat ik voor mijn verjaardag kreeg. Dat bleek een goede remedie om even rust te nemen en te bedenken wat ik daar nu eens mee zou doen. Toen ik die dag een blog las van Jeanet en op de site de Golvensjaal weer voorbij zag komen, was de keus snel gemaakt. 

Ik heb nog even over de kleurencombinatie zitten twijfelen, maar uiteindelijk toch gekozen voor de Oma's Pluche combinatie. Zo'n verjaardagscadeau is eigenlijk drie keer leuk. Op het moment dat ik het kreeg, nu met het uitzoeken en straks met het breien ervan. En ondertussen geniet ik van het mooie garen en de mooie kleuren. Ik heb het doosje met garen op mijn bureau gezet en tussendoor aai ik nu wel eens even over het zachte garen en ook dat helpt bij die akelige plaagstootjes van tante C.!