Bitterkoekjespudding

In het boek "Van aardappel tot Avocado" (wat ik voor kerst kreeg) herken ik de eetcultuur die wordt beschreven. Ook wij aten vroeger eigenlijk altijd aardappels, groenten en een klein stukje vlees met yoghurt en vla toe! 

Op zondag was dat niet anders al was de groente dan wat luxer zoals witlof, spruitjes (waar ik beide niet zo dol op was) of snijboontjes. Die laatste vond ik wel lekker en ik hielp mijn moeder graag met het draaien van de snijbonenmolen om ze in reepjes te krijgen. 

Ook het toetje was op zondag wat luxer want er werd vaak pudding gekookt. Chocoladepudding, bitterkoekjespudding of griesmeelpudding waarbij we dan de bramensaus aten van de bramen die we zelf geplukt hadden waarvan we saus hadden gemaakt. Heerlijk! 

Mijn oma woonde bij ons en dat soort kookklusjes deed ik vaak samen met oma of met mijn moeder. Dan mocht ik in de pan roeren tot de pudding dikker werd en natuurlijk het laatste restje van de pan uitlikken. Mooie herinneringen heb ik aan die zondagen. 

Zelf heb ik eigenlijk nooit een toetje na het eten sinds de kinderen de deur uit zijn.  Ik vergeet het vaak en een kopje koffie vind ik eigenlijk net zo lekker. Maar mijn vader is een toetjesman en inmiddels is hij het wel gewend dat als hij komt eten dat er hier vaak geen toetje voor hem is. Wel altijd koffie na met lekkere koekjes dus hij komt niets tekort. 

Afgelopen woensdag kwam hij ook een vorkje meepikken en hij genoot van de enchilada's die ik had gemaakt. Van een echte Hollandse Pot man is hij nu ook een fan van "buitenlands eten" zoals hij het noemt. Ik had wat extra gemaakt en gaf hem die mee, keurig apart verpakt zodat hij het in de vriezer kan doen en als hij geen zin heeft om te koken, er toch een lekkere maaltijd voor hem is. 

Dat doe ik regelmatig en ook mijn broer en zus doen dat zodat hij elke dag een versgekookte maaltijd heeft en lekker eet. Daarnaast kookt hij ook regelmatig zelf, maar dan wel weer aardappels, groente en vlees. 

Toen hij woensdag aanstalten maakte om weer naar huis te gaan vroeg ik hem of hij zin had om zondag te komen eten. Jazeker, was het antwoord. Graag! En wat wil je dan eten? Maakt niet uit, ik vind alles lekker. Oké, maar wat wil je dan als toetje? 

Nou zei hij, ik vroeg me af, jij hebt toch die vis? Ik, verbaasd, Vis? Ja, die puddingvorm in de vorm van een vis, die van je moeder was, die heb jij toch? Ja klopt zei ik. Nou, dan zou ik graag wel bitterkoekjespudding willen als toetje! 

En dus stonden wij vanmiddag bitterkoekjespudding te maken. Mijn man, die ook dol op bitterkoekjespudding is, was bereid om de bitterkoekjes in kleine stukjes te snijden en ik kookte de melk met het vanillestokje, weekte de gelatine en klopte de slagroom én ik zocht de vispuddingvorm op die al een tijdje werkeloos in de kast staat. 

Om het jeugdsentiment compleet te maken eten we snijboontjes, met krieltjes en een biefstuk. 

Er was genoeg pudding om nog wat extra schaaltjes te vullen die paps mee naar huis krijgt. 

Het recept is van Rutger Bakt

Naschift: Er zat een glunderende vader aan tafel en hij genoot van de pudding, nam nog een extra stukje en nam nog mee naar huis! We hadden een hele gezellige avond! Rijkdom!