Aangewaaid!

Je let even niet op en ineens ben je zomaar in de derde week van februari gewaaid! Misschien komt het wel door al die stormen van de laatste weken dat de tijd zo snel gaat, maar voor mijn gevoel raast de tijd. Een dag is zo om en een week ook. 

Toch heb ik niet stil gezeten. Niet alleen druk op het werk geweest, maar ook thuis want wij hadden wat te vieren! Afgelopen zondag werd mijn man 60 jaar en daar wilde ik een feestje van maken. De planning daarvoor en het regelen van iets leuks was nog wel een dingetje vanwege de coronaregels, maar dat is allemaal goed gekomen. 

Ik nam stiekem contact op met de leidinggevende van mijn man en vroeg een dag vrij. Zij vond dat prima en beloofde zijn agenda in de gaten te houden en de gemaakte afspraken voor die dag in het geheim af te zeggen. Toen dat was geregeld boekte ik een nachtje in een mooi hotel in Scheveningen en reserveerde een restaurant voor een lekker hapje eten. Nu was ik de weken daarvoor regelmatig aan het werk op onze vestiging in Den Haag en kon dus fijn sparren met collega's welk hotel/restaurant wel of niet leuk was. 

Ondertussen had ik via Greetz drie kaarten gemaakt waarvan de eerste drie dagen voor zijn verjaardag arriveerde met de tekst, nog 3 nachtjes slapen en dan ben je jarig. Daarin stond de opdracht dat hij zijn mooiste overhemd moest klaarleggen en zijn zwembroek. (het hotel had een zwembad). De dag daarna kreeg hij opnieuw een kaart met afbeeldingen die al verwezen naar het uitstapje en op zaterdag uiteindelijk de laatste kaart met daarin de bestemming. 

Zondag klom ik vroeg uit mijn bed om de cijferballonnen op te blazen en ontbijt te maken. Onze dochter arriveerde en we maakten de jarige wakker met gezang. Na de felicitaties, cadeautjes en ontbijt reisden we met zijn drieën af naar Scheveningen. Het werd een heerlijke dag en hoewel de hele week regen was voorspeld scheen de zon uitgebreid om het feestelijke gevoel mooi te omlijsten. 

Er waren de afgelopen jaren regelmatig momenten dat ik aan zijn ziekenhuisbed zat en dat het helemaal nog niet zo zeker was dat hij de 60 zou halen dus was het een extra fijne verjaardag. Iets om heel dankbaar voor te zijn. Het is heel fijn dat de kinderen en ik hem nog hebben en dat het nu naar omstandigheden goed gaat. Gezondheid is een broos ding, niet te koop en superfijn als het goed is. 

Dus dat! 

Nu deze feestelijkheden achter de rug zijn, (er komt nog een uitgebreide borrel met familie en vrienden en volgende maand gaan we het in Marseille ook nog vieren met zoon, schoondochter en Arthur) zijn we weer over tot de orde van de dag. 

Werken en in de vrije tijd een beetje handwerken. Dat liep deze week ook nog even door elkaar. Afgelopen dinsdag had ik een afspraak met de collega's die mijn werk gaan overnemen en toen had ik mijn verkeerde boekje meegenomen. Ik heb een blauw notitieboek waarin ik alles opschrijf over mijn handwerkprojecten. Wanneer ik start met het project, welk patroon, welk garen en kleurnummer, welke naald en hoeveel toeren. Bij de golvensjaal noteer ik bijvoorbeeld ook welke regel van het patroon ik net gebreid heb zodat ik altijd weet waar ik weer moet beginnen. Nu heb ik ook een notitieboek voor mijn werk waarin ik alles opschrijf, alle acties die ik moet doen, dingen die ik moet onthouden en de stand van zaken van bepaalde dingen. Ik ben begin januari in een nieuwe begonnen en deze is ook blauw! 

Je raadt het al, ik had het verkeerde boekje meegenomen en kon mijn nieuwe collega's dus alles vertellen over het aantal steken en toeren van mijn olifantendekentje en het aantal blokken in de Adrianasprei, maar niet over verzuimcijfers! 😀 Gelukkig heb ik een goed geheugen en had ik mijn laptop bij me, maar grappig was het wel! 

En zo zijn we in de zaterdag aangewaaid na Storm Eunice. Wat ging het hier tekeer. We hebben zelf geen schade, maar terwijl ik gister knus zat te breien is er op nog geen twee kilometer van ons huis iemand overleden door de storm. Afschuwelijk. Zo zie je maar weer hoe kwetsbaar het leven is. 

Fijn weekend!