Wat groen al niet kan doen

Ik was uitgenodigd om ons spik splinter nieuwe crematorium in Drenthe te komen bekijken. Het is net opgeleverd en gister was de kennismaking met het nieuwe team in de nieuwe omgeving. Dat vond ik leuk omdat ik zelf mee heb mogen werken aan het werven en selecteren van de nieuwe medewerkers. Vol goed moed reed ik gisteren naar Drenthe, om precies te zijn naar Fluitenberg, een piepklein dorp aan de rand van Hoogeveen. Ik was helemaal flabbergasted van de omgeving. Wow zo mooi is het daar! Wat een prachtig landschap met schitterende natuur.

Wat was het leuk om het hele team daar terug te zien en te zien hoe de nieuwe medewerkers al aardig ingeburgerd raken. Een prachtig gebouw is het met een schitterend uitzicht over dat prachtige Drentse landschap. Het was aan het einde van de dag en natuurlijk werkte het mee dat de zon haar gouden stralen over het land liet gaan en hier een daar een stukje aarde, boom of akkerland accentueerde. Ik werd er helemaal zen van en had nog uren naar buiten kunnen staren, maar we gingen in de benen voor een rondleiding.

Zoals te doen gebruikelijk in onze organisatie is ook dit pand weer mooi ingericht met warme kleuren en wat leuk om te zien dat de omgeving er bij betrokken is. De afscheidskamers dragen ieder een naam van een plant die daar in de buurt groeit en afbeeldingen van deze planten zijn er terug te vinden. Alles in een perfecte harmonie.

Alleen de ruimte waar de laatste verzorging plaatsvindt vond ik erg klinisch en dat moet natuurlijk ook, omdat dit net als in een ziekenhuis perfect schoongemaakt moet kunnen worden. Vannacht droomde ik dan ook dat ik een obductieruimte wel even opnieuw zou inrichten en ging druk op zoek naar planten die daar dan bij zouden kunnen passen. Waar een mens al niet druk mee kan zijn in zijn slaap. Bij het eerste kopje koffie vanmorgen vroeg ik mij dan ook af waarom droom ik over zulke gekke dingen. Komt dat dan omdat ik in die ruimte stond, of omdat het prachtige landschap mij zo overdonderde of omdat ik me zo verheugde op vandaag.

Vandaag hadden we een date met mijn oom en tante. Twee keer per jaar gaan wij met elkaar naar een heel groot tuincentrum in Ter Aar. In november om daar de kerstmarkt te bezoeken en in mei om tuinplantjes te kopen. Nu ben ik dol op tuincentra en vind ik het heerlijk om door de kassen en langs de plantentafels te dwalen en te genieten van al dat moois. Ik word er altijd een beetje hebberig van. Al dat perkgoed met zijn prachtige kleuren, ik zou ze allemaal wel willen hebben in de tuin, maar daar is nu eenmaal geen plaats voor.

Deze keer gingen we voor geraniums. Nu de klimroos gesnoeid is (en al weer flink uitloopt trouwens) kunnen de terracottapotten weer gevuld worden met geraniums. Aan het hek tussen onze tuin en die van de buren hangen ook drie potten waar ik altijd geraniums in heb en tussen de twee ramen moet er ook een pot gevuld worden. Deze pot moet eerst vervangen worden. Het is een terracottapot die ik al jaren heb en waarvan het ophangoog behoorlijk is uitgesleten en de vorst aan de rand heeft lopen knagen. Hij wordt gevaarlijk en is aan vervanging toe.

Verder had ik niks nodig, voor zover je iets nodig kunt hebben in je tuin, want alle potten staan nog gevuld met diverse viooltjes die nog uitbundig staan te bloeien. Wat een feest was het weer en wat is het moeilijk kiezen tussen al die mooie kleuren, maar het is weer gelukt. Nu maar hopen dat het morgen wel droog is, want vandaag kwam het zo af en toe met echt met bakken uit de lucht, dan kunnen de nieuwe schatjes in hun potten worden gezet.

Bij deze traditie hoort ook dat oom en tante een hapje komen eten na afloop van het tuinbezoek. Nu was ik gister natuurlijk laat thuis, dus moesten de boodschappen vanmorgen vroeg gedaan worden en kon ik niks voorbereiden. We maakten maar een Italiaans etentje, met antipasti vooraf. Wat olijven en lekkere plakjes salami zijn tenslotte zo gekocht en we kookten een pannetje verse spaghetti. Het was een gezellige dag.

Als klap op de vuurpijl kreeg ik van oom en tante nog een mooie Cineraria en kwam dochter thuis met een prachtige bos rozen. Alvast voor Moederdag. Ik ben helemaal zen van al dat groen!