Une piéce de Paris

Wat was het heerlijk om afgelopen donderdag op het Amsterdam Centraal station te staan en daar de Thalys binnen te zien rijden. De Thalys met onze zoon en zijn vriendin aan boord. Na flinke knuffels, fijn om hem weer even in mijn armen te hebben, vertrokken we per tram naar het Rembrandtplein om een drankje te doen en voor zoon bitterballen te bestellen. Bitterballen kennen ze niet in Frankrijk en die heeft hij de afgelopen maanden toch best gemist.

De nieuwe logeerkamer en bed werden in orde bevonden en zo kon de logeerpartij beginnen. Zelfs het weer was een cadeautje want we konden elke morgen heerlijk in de tuin ontbijten. Schoondochter was weg van de tuin en bewonderde alle les Fleurs. Jammer dat de sering al weer helemaal was uitgebloeid maar de rozen deden hun uiterste best om op hun mooist te zijn en ook de pioenrozen deden mee. Zij transformeerden deze dagen van dikke knop naar prachtige bloem.

Vrijdagavond arriveerden de familie van schoondochter en aten we tot s'avonds laat gezellig in de tuin. Een gekwek van jewelste in het Nederlands, Frans en Engels. Alles door elkaar. We hadden het lievelingsgerecht van onze zoon gemaakt, natuurlijk eerst bij schoondochter geinformeerd of zij dat ook wel zou lusten en of haar familie daar in voor was. Dat waren ze en dus aten wij Mexicaans!

Zaterdag was ons feest en kwamen al onze dierbaren bij elkaar. Familie, vrienden, collega's stonden gezamenlijk op de dansvloer. We hebben genoten en wat zijn we verwend. Zulke mooie cadeautjes hebben we gekregen. Zo bijzonder dat mensen speciaal voor ons op pad zijn geweest en iets voor ons hebben uitgezocht.

Het meest originele cadeautje kregen we van de broer van onze schoondochter. Hij is een echte Parijzenaar, qua uiterlijk ook wel de stereotiepe Fransman met zijn pet en hij kwam aan met een brok steen. Een beetje verlegen vertelde hij half in het Frans en half in het Engels dat hij gek is van stenen en dat hij probeert bij een bijzondere gelegenheid een bijzondere steen te vinden. Voor ons had hij een stuk steen meegenomen afkomstig van een renovatie van het Place de la Republique in Parijs. Hoe bijzonder. Het is een grijze steen en als je hem goed bekijkt dan zitten er allemaal glimmertjes in. Hoewel hij daar als plaveisel heeft gelegen is het zeker geen ordinaire stoeptegel. Hij ligt op ons rek in de tuin en als de zon er op schijnt dan weerkaatsen die glimmertjes. Heel bijzonder.

Het waren heerlijke dagen, maar zoals altijd komt aan alles een eind. Vanmorgen heel vroeg hebben we zoon en schoondochter naar Schiphol gebracht en zij zijn nu weer thuis. De rest van de familie gaat vanmorgen per trein terug naar Parijs. Hoewel het echt niet altijd even leuk is als je kind ruim 1200 kilometer van je weg woont - afscheid nemen went nog steeds niet - is het wel leuk dat je er een leuke familie bij krijgt. Onze schoondochter is een schat en haar familie zijn ook schatten. Hoe mooi is dat.

Wij hebben nog vakantie en genieten nog even na van alle bloemen, kaarten met lieve woorden en alle mooie cadeautjes. En in de tuin ligt een stukje Parijs. Een mooi symbool van verbinding tussen twee families.