Op de bank met een dekentje!

Vandaag hoorde ik op de radio steeds een reclame van een woonwinkel waarin een dame zegt dat ze graag op de bank wil liggen met een dekentje. En dat is nou precies wat ik de laatste weken zelf ook zo graag doe. Althans niet op de bank liggen onder een dekentje, maar op de bank zitten met een dekentje. Een dekentje in wording. Elke avond als ik na het werk naar huis rij dan verheug ik me op het moment dat er gekookt en gegeten is, de vaat in de afwasmachine staat en ik de breinaalden op kan pakken.

Elke avond brei ik zo'n tien naalden en als ik dat zo opschrijf dan lijkt dat best weinig maar het zijn elke avond toch 1650 steken. En dat lijkt dan weer een heleboel. Vorige week begon ik met het inbreien van Dikkie Dik. Dat was lang geleden dus het was even weer de weg vinden hoe dat ook al weer ging met al die bolletjes wol op een rijtje naast je. Zodanig neergelegd dat de boel niet in de war komt, dat de draden gemakkelijk om elkaar heen geslagen worden en dat je makkelijk van recht naar averecht kunt keren zonder dat je al die bolletjes weer in de juiste volgorde moet leggen.

Al snel had ik door hoe dat ook al weer ging en ik kreeg een deja vu. Ik zag mijn moeder en mezelf zitten in de jaren tachtig met ieder een lange, smalle kartonnen doos naast ons op de bank met daar in onze bolletjes wol. Want we breiden wat af aan die Dallas truien met ingebreide motieven met verschillende soorten garens. Mooie herinneringen. Om te koesteren!

Nog een naald of tien en het koppie van Dikkie zit er in en dan nog bijna twintig naalden om zijn staart af te maken en dan staat hij er op. Of liever gezegd dan zit hij op de deken. Het is ontzettend leuk werk omdat je per naald de kat ziet verschijnen. Helaas ben ik voor echte katten allergisch - wat ik heel erg jammer vindt - maar voor deze wollen kat niet. Zit ik ook eens met een kat op schoot. Gezellig hoor.

Als Dikkie Dik compleet is dan moeten er nog 112 toeren gebreid worden en dan is de basis van het dekentje klaar. Het is een werkje wat lekker opschiet en dus zit ik alweer te mijmeren over het volgende project. Zo'n muziekdoosje met van die kleine gehaakte beestjes lijkt me wel leuk. Om het echt passend te krijgen bij schoondochter en zoon moeten er eigenlijk kleine neushoorntjes aan komen, maar daar heb ik tot op heden nog geen patroontje van gevonden op pinterest. Nou we hebben nog even de tijd. Eerst maar dit dekentje af.

Het is heerlijk materiaal om mee te werken, super zacht en comfortabel. En lekker warm zo op mijn schoot. Dat zal ik nog gaan missen als het af is.

Het is nog niet goed te zien maar als hij af is maak ik een goede foto.