Slipje, liggend sturen en een bal gehakt in het gips!

Een mens kan toch zomaar ineens getuige zijn van een rare situatie. Gisteren zat ik in de wachtkamer van het gezondheidscentrum te wachten op de fysiotherapeut. Omdat ik de laatste afspraak van die dag had liep het een beetje uit. Niks erg, ik vermaakte me wel even met een tijdschrift.

Aan een ander tafeltje zat een jonge vrouw ook te bladeren in een tijdschrift. Een stoer type met een rafelige spijkerbroek, stoere schoenen en warrige blonde haren opgestoken tot een soort van knot. Ik had haar gedag gezegd en verder geen aandacht aan haar geschonken totdat ik haar ineens hoorde praten in haar telefoon. Nogal hard, maar ach ik zat er alleen en had er geen last van.

Toch, als je mensen hoort kletsen in een telefoon dan krijg je daar toch wat van mee, of je nu wil of niet. Eerst ging het gesprek over een reis naar Suriname. Niet heel spannend dus mijn aandacht ging weer naar het artikel in de Jan waarin een date met gescheiden vaders met een boze ex werd besproken. Niet echt een onderwerp waar ik raakvlakken mee heb, maar een mens is nooit te oud om te leren. De kans is heeeel erg klein dat ik ooit ga daten met gescheiden vaders met boze exen, maar mocht dat toch zo zijn dan heb ik daar nu wel handige tips voor.

Naast mij kreeg het gesprek een andere wending, want de dame vertelde dat ze op de terugweg op het vliegveld was aangehouden bij de douane op verdenking van drugssmokkel. Haar koffer moest leeg en ze werd ook gefouilleerd. Tot in details kreeg ik te horen wat ze die dag droeg. Een kort maar toch wel netjes jurkje en een tangaslipje met kant dat van de zenuwen door die aanhouding verschoven was en nu zich een soortement van in haar edelijke, vrouwelijke delen had gedraaid waardoor het allemaal ietwat ongemakkelijk aanvoelde daar beneden op haar meest gevoelige plekje. En ik schrijf dit nu nog netjes op he? Zij gebruikte hele andere taal! Het meest bizarre was nog dat ze tegen haar gesprekspartner letterlijk vertelde dat ze in een wachtkamer zat en dat ze het verhaal eigenlijk niet kon vertellen omdat er iemand - ik dus - bij zat en dat het te gênant voor woorden was, maar dat ze het toch ging doen omdat ze die iemand nu toch aan de lijn had.

Gelukkig werd ze even daarna opgehaald uit de wachtkamer en terwijl ze achter de dokter aanliep hoorde ik haar nog tetteren. Even later legde ik ietwat verbijsterd mijn zweepslag kuit op de behandeltafel en ik kneep even in mijn arm of ik het niet gedroomd had, maar ik was echt wakker. Alleen weet ik nu nog niet of ze nu wel of niet drugs gesmokkeld had. Zal wel niet anders had ze daar niet in de wachtkamer gezeten. Gelukkig maar.

Vanmiddag nog twee van die gekke situaties. Ik moest naar Zwolle en reed over de A28 met een lekker gangetje toen er achter mij een blauwe auto kwam rijden. In mijn spiegel zag ik geen chauffeur zitten. Dat was gek. Zou dit zo'n test zijn met zo'n onbemande auto of was bananasplit weer begonnen. Met zo'n zelfrijdende auto loopt het niet altijd goed af dus ik hield dat blauwe geval goed in de gaten totdat de auto gas gaf en me voorbij ging. Dat was een kans om even naar binnen te loeren en tot mijn grote verbazing was er wel degelijk een meneer op de bestuurdersstoel alleen had hij zijn stoel zover achterover gezet dat hij niet achter het stuur zat maar lag. Een heel raar gezicht en ik vroeg me echt af hoe hij het verkeer in de gaten kon houden. Toen hij me passeerde zag ik dat het helemaal geen nieuwe auto was maar een oud blauw brikje met hotsen en butsen en dat het dus nooit zo'n niewerwets zelfbesturend geval kon zijn. Heel bizar. Meneer gaf gas en ging er met hoge snelheid vandoor.

Terug uit Zwolle had mijn Fordje een beetje honger dus op naar de pomp. Terwijl ik in een akelige miezerregen al kleumend en wel de tank volgooide zag ik uit de tankshop een grote, blonde man komen lopen. Echt een beer van een kerel en ach gossie hij had zijn arm in het gips. Echt een gigantisch gipsverband en zijn opgestoken, ingegipste duim stak vrolijk uit een mitella. In de andere hand had hij een bakje met, ik denk, een warme bal gehakt (die waren in de aanbieding zag ik later). De damp sloeg van die bal af. Och jakkes dacht ik nog, dat is niet fijn zo'n arm in het gips. De beer wandelde naar een klein autootje dat voor de ingang stond geparkeerd, zette de bal gehakt even op het dak, maakte met zijn gezonde hand de deur open, klemde de bal tussen het gips en de mitella en vouwde zich in het wagentje en sloeg de deur dicht. Hoe gaat ie dat nou doen dacht ik, dat is toch gevaarlijk autorijden met een arm in het gips, maar de beer gaf gas en scheurde het terrein af. Ik vroeg me af of die bal wel zou blijven zitten onderweg en zijn mitella niet onder de jus kwam te zitten. Maar op zulke vragen krijgt een mens geen antwoord. Ik ging netjes mijn benzine betalen en reed terug naar kantoor.

Het was een doodgewone dinsdag, maar hij gaf weer veel om over na te denken!