Corona

Terwijl ik heerlijk naar Arthur zat te kijken die aan het spelen was kwam ineens het bericht binnen dat in ons dorp het tweede corona geval in Nederland is gemeld! Dat was een gekke gewaarwording om dat te lezen terwijl wij in Marseille zaten.

Nu raak ik niet snel in paniek en al helemaal niet van een virus, want ook van de gewone griep gaan er mensen dood. Ik werk tenslotte in de uitvaartbranche en elk jaar als er een griepgolf of zelfs een griepepidemie is dan is het aantal sterfgevallen altijd flink hoger. Niks nieuws onder de zon dus, maar het was natuurlijk wel een goede smoes om langer in Marseille te blijven! 😀

Want was het heerlijk om er weer te zijn en een paar dagen voor Arthur te mogen zorgen! Twee jaar al weer en wat heeft hij veel geleerd sinds de laatste keer dat we hem zagen in september. Natuurlijk zien we hem elke week - soms vaker - via FaceTime en dan krijg je best wat mee, maar lang niet alles.

Nu komt hij naar je toe en vraagt wat hij wil. Dat gaat natuurlijk het meeste in het Frans maar er zitten ook genoeg Nederlandse woorden tussen en van sommige woorden heeft hij gewoon een eigen versie gemaakt en als je dat eenmaal weet dan kom je een heel end. Wat erg leuk is dat hij nu ook grapjes gaat maken en daar zelf het hardste om moet lachen. Hij verstopt zichzelf graag en natuurlijk moeten wij dan zoeken, maar soms hadden we dat niet door omdat we dachten dat hij achter een stoel zat te spelen en dan reageerden we niet direct. Dat was niet de bedoeling en dan riep hij hard: Arthur chacher! (verstopt) om even te laten weten dat hij wel actie verwachtte.

Wij sliepen s'nachts bij hem op de kamer zodat zijn ouders eens een paar nachten door konden slapen en ook dat was heerlijk. De meeste nachten slaapt hij nu door maar na de festiviteiten op zijn verjaardag, alle cadeautjes en het dierentuinbezoek en de kaarsjes op de taart uitblazen, bleek dat dit toch wel erg veel indrukken waren en ja dan ga je daar van dromen. Wat is er dan fijner als oma als je zo'n klein mannetje kunt troosten s'nachts en dat hij helemaal tegen je aankruipt en dan zegt: oma Arthur Bibi (fles) en dat hij dan in de vroege ochtend tussen opa en oma in toch nog even gaat slapen zodat de dag niet al om 6 uur begint. Dat is pure rijkdom hoor en dan is zo'n gebroken nacht helemaal niet erg.

We zijn heerlijk met hem op stap geweest en hij vond het geweldig in de auto. Als we naar de garagebox onder de flat liepen waar de auto stond dan liep hij zich al te verkneukelen want het allerleukste was natuurlijk om op opa zijn schoot de auto uit de garagebox te rijden voor hij in zijn eigen stoel werd gezet. Dat glunderende snoetje staat op mijn netvlies gegrift.

Dus was die melding van dat opgedoken corona virus een welkome aanleiding om te kijken of we ons verblijf konden verlengen, maar natuurlijk kon dat niet. De KLM verwachtte ons op de afgesproken tijd en ook onze werkgevers verwachten ons morgenochtend weer present. Bovendien moet ik komende week naar de chirurg om mijn vlerk te laten controleren. Er was dus niks aan te doen op naar Nederland.

En zo vlogen we gisteravond terug naar de kou, harde wind en naar ons andere kind en de rest van de familie. Vanmiddag zijn we maar even boodschappen gaan doen en blijkt ons gemoedelijke dorp nog even gemoedelijk als altijd. Vooralsnog niks aan het kroontje dus!