Regen, Seringen en Rommelen

Het was van harte welkom hoor die regen want de natuur snakte er naar, maar toch vraag ik me af waarom het juist nu moet vallen. Juist nu mijn seringenboom de blaadjes van haar bloementrossen een voor een openvouwt en haar zwoele parfum de tuin in stuurt. De tuin, de straat en de wijk. Als er nu mensen langs de schutting lopen dan hoor ik dat ze even stilstaan, waarschijnlijk om even aan de bloementros te ruiken die precies over de schutting hangt.

Enfin de rest van de tuin is blij met de regen, dus moet ik het ook maar zijn en gelukkig is het een zachte regen die kalmpjes uit de lucht valt en geen agressieve slagregen die de boel aan diggelen slaat.

Na het lange woningsdagweekend (mooi scrabble woord) was het dinsdag weer een gewone werkdag en was er toch geen tijd meer om in de tuin te werken. Voor het eerst sinds 12 maart was ik gisteren weer even op kantoor. Ik moest wat gegevens ophalen voor een rapportage en er was post. Nu hadden de collega's die af en toe op kantoor zijn wel het meeste gescand en gemaild maar ik wachtte op een brief van het UWV en er moesten handtekeningen opgehaald worden voor bepaalde zaken en zo startte ik het Fordje en tufte naar Almere.

Die auto wist niet wat hem overkwam, voor het eerst sinds weken weer eens het dorp uit! En dan zie je ineens dat er vrij dicht bij huis, waar ze een nieuwe wijk aan het bouwen zijn, gek genoeg al best veel veranderd is. En dat in ruim zes weken.

Op kantoor was het heel stil, de parkeerplaats amper gevuld, wat sowieso al raar is voor een dinsdag en gek omdat we op 1,5 meter moeten werken. Wel fijn om weer even wat collega's te zien en op afstand even een bakkie te doen. De brief van het UWV bleek er nog steeds niet te zijn, maar met de andere benodigdheden reed ik over een bijna lege snelweg weer naar huis.

En nu, ik durf het eigenlijk niet te bekennen, maar ik ben wel klaar met dit virus dat dood en verderf zaait! Ik wil weer gewoon normaal aan het werk! Weer naar locaties kunnen in Groningen of hier in Amsterdam of gewoon op kantoor zitten en het gezellig hebben met elkaar. Daar schaam ik me wel een beetje voor want ik heb niks te klagen.

We zijn nog gezond, hebben een fijn huis, goed te eten en we vermaken ons nog prima, maar toch wil ik dat dit virus ophoepelt. Hup wegwezen jij nare plaaggeest! Het is nu wel genoeg geweest, maar ja naar mij zal hij wel niet luisteren.


Ik hoef echt niet naar Ikea, maar wil weer gewoon naar mijn broer en zijn gezin, gewoon lekker samen eten en elkaar even vasthouden. Mijn vader weer een knuffel geven en het allerliefste wil ik weer naar Frankrijk om onze zoon, schoondochter en Arthur weer te zien, maar dat zal allemaal nog wel even duren.

Dus rommelen we nog maar even wat aan en hopen we op betere tijden! Het is niet anders!

Tuinzania

Afgelopen donderdag werden zowel de geraniums en de zak met 70 liter potgrond bezorgd. Die laatste doos was een zwaar klusje en de bezorger was zo lief om hem over de drempel te tillen terwijl ik op 1,5 meter afstand in de gang stond. De arme man had het er warm van en dus bood ik hem wat te drinken aan en hadden we even een gezellig gesprekje. Zo zie je maar wat het thuisblijven met ons doet, er is veel eerder contact dan voorheen toen we het nog druk hadden met vanalles en nog wat.

De geraniums zagen er goed en fris uit en dik in de knop. Op de website stond dat het een mix van kleuren was variërend van rood, roze, lila en wit. Nu houd ik niet zo van rood in de tuin, maar ik vond dat ik dit keer niet moest zeuren en nu lijkt het er op dat er geen enkele rode tussen zit.

Enfin pas zondagmiddag vond ik tijd om in de tuin te werken en ik ben lekker opgeschoten. Het perkgoed (van de Appie) wat nog op het bankje stond te wachten tot er nieuwe potgrond was heb ik in de potten gezet. Dat staat meteen een stuk gezelliger en ook het onkruid wat er stond heb ik flink gewied.

Het was zo'n zachte winter dat een fuchsia op een stammetje weer was uitgelopen en gaf al weer twee bloemetjes. Ik heb haar in een grotere pot gezet met nieuwe aarde en een beetje bijgeknipt en zo hoop ik nog een zomer plezier van haar te hebben.

Ook moest er nog een roos de grond in, die stond in haar pot ook al zo geduldig te wachten tot de tulpen die net voor haar plekje stonden uitgebloeid waren. Eerder kon het niet omdat ik zeker wist dat het me niet ging lukken om een gat te graven zonder die tulpen te beschadigen. Het voordeel van even wachten is dat je goed kunt kijken of de roos op de juiste plek komt. Ik denk het wel want ze was al flink gegroeid in haar pot. Troika heet ze en ze gaat zacht oranje rozen leveren. Ik ben benieuwd.

De uitgebloeide tulpen heb ik er direct maar uitgehaald. Het is mij nog nooit gelukt om ze over te houden, ook al laat ik ze keurig afsterven en de bollen drogen. Op een of andere manier doe ik toch iets verkeerd waardoor er alleen maar blad boven de grond komt en de bloemen de grote afwezigen zijn. Dus haal ik ze de laatste jaren er direct na de bloei uit en koop ik in het najaar nieuwe bollen.

Nu er al een flink aantal tulpen zijn uitgebloeid komt er iets minder kleur in de borders, maar de vaste planten doen flink hun best. De akelei bloeit nu met hele mooie blauwe bloemen, vorig jaar alleen maar blad, maar nu staat mevrouw weer te pronken en te lonken. Ook de 1e ooievaarsbek bloeit met roze bloemetjes en er staat 1 Allium bol op uitkomen. Het vlies van de bloemknop is al een beetje gebarsten en je ziet al hoe graag de nieuwe blaadjes willen buitenspelen. Ze zijn van harte welkom.

In een van de potten op mijn rek bloeit ineens een nieuw plantje. Het groeit er al een paar weken en ik ben benieuwd hoe ik aan deze nieuwkomer kom. Ik denk dat een vogel daar tijdens de sanitaire stop een zaadje heeft laten vallen. Het is een mooi plantje en vandaag zag ik het eerste bloemetje. Ik denk dat het ook een ooievaarsbek is, maar weet het niet zeker. Maar ook dit plantje is in ieder geval van harte welkom. In deze tijd kun je niet al te kieskeurig zijn als je wil genieten in je tuin.

Het was een heerlijke middag in Tuinzania, de zon scheen, de vogels floten vrolijk en de seringenboom staat bijna op uitkomen. Ik was eigenlijk van plan om morgen tijdens koningsdag mijn linnenkast eens goed op te ruimen, maar als het zulk mooi weer is denk ik dat ik toch maar weer naar Tuinzania ga.

Die linnenkast die wacht wel!

Tulpenfeest!

Omdat er hier in het dorp flink gewerkt wordt aan een belangrijke verkeersader staat de bloemenman die normaal gesproken op het plein bij de kerk staat nu al een aantal weken op het plein bij het grote winkelcentrum. Samen met de groentekraam en de kaaskar vormt hij bijna een markt!

Al die weken haal ik mijn wekelijkse bloemetje bij hem omdat hij én in de buitenlucht staat én een kleine ondernemer is die in deze crisistijd het moeilijker heeft dan de bloemenwinkel die van een keten is én hij heeft al weken mooie tulpen en rozen. Een pakket met 50 tulpen kost zo rond de 5 euro en voor dat bedrag heb je ook 20 rozen! 

Vannacht lag ik een uurtje wakker en als ik dan niet kan slapen dan ga ik aan leuke dingen denken want dat is gezelliger als piekeren en dus lag ik vannacht te bedenken wat ik voor lekkers bij de groenteman zou halen, in ieder geval aardbeien want die waren in de aanbieding had ik op Facebook gezien en lag ik ook te denken aan welke kleur tulpen ik zou kiezen. Ook bedacht ik dat ik wel een paar pakketjes extra kon nemen en dan wat van die bosjes kon uitdelen. Voor ik daaruit was was ik alweer vertrokken naar dromenland maar toen ik in de rij stond (keurig op 1,5 meter afstand) popte het plan weer op. 

Zo gingen dochter en ik naar huis met niet alleen een tas vol verse groente maar ook een doos met 8 bakken aardbeien, 20 rozen en 150 tulpen! Thuis zette ik alle tulpen in een emmer, want dat had de bloemenman geadviseerd en ging ik me eerst te buiten aan verse aardbeien en een boterham. 

Toen de honger gestild was verhuisde ik de oude tulpen naar de kliko, een spoor van tulpenblaadjes door het hele huis achterlatend en zette ik de vazen in een sopje om ze daarna te vullen met nieuwe tulpen. 

Daarna verdeelde ik de andere bosjes. Twee bossen tulpen en een doos aardbeien voor mijn vader en mijn buurvrouw bracht ik hetzelfde recept. Voor de overige buurtjes in ons rijtje deed ik een bosje tulpen met een briefje in een tasje en hing deze aan de voordeur en belde aan! In eerste instantie dachten sommige buren dat er belletje trek was gepleegd tot ze het tasje zagen. Dat leverde verraste gezichten en vaak een leuk gesprekje op. 

Tevreden ging ik naar huis om verder te gaan met mijn haakwerk, genietend van al die vrolijke tulpen. Inmiddels heb ik de rand met de waaier precies in het midden, maar dat levert wel wat gepuzzel op aan het begin en het einde van de toer en dat betekent soms dat ik toch weer een stuk moet uithalen. Dit deel van het patroon kost me behoorlijk wat hoofdbrekens maar we geven niet op! 

Vanavond tijdens het eten ging de bel! En daar stonden kennissen op de stoep (op 1,5 meter) met een bos tulpen. Haar man had gigantische bossen gratis van een tulpenboer gekregen en toen dachten ze, die gaan we verdelen en wij vielen in de prijzen! 

Het is hier met recht een tulpenfeest! 

Oeps een foutje.......

Vol goede moed was ik begonnen aan de rand van de Katharina sjaal. De eerste en de tweede toer was goed te doen. De derde toer was al een ander verhaal. Op zich staat het goed beschreven maar ik raak altijd in de war van de herhalingen en als er één soort herhaling is dan lukt het nog wel, maar in deze toer staan meerdere herhalingen.

Uiteindelijk had ik het voor elkaar. Dacht ik! Maar nu ik aan toer 5 moet beginnen en nog eens goed op de foto's keek van het blog Blij dat ik Brei zag ik dat ik helemaal niet goed zat.

Precies in het midden moet er een waaier komen en dat klopt niet bij mij.

Zo moet het worden!

De waaier moet bij het rode blokje en zit dus bij het driehoekje

Gelukkig zijn het maar twee toeren die ik uit moet halen dus het valt wel mee. Ik denk dat ik toer 3 maar eens helemaal ga uitschrijven, wellicht dat het dan duidelijker wordt en ik de herhalingen goed doe en dan wel goed uitkom op de juiste plek. Ik maak de rand trouwens van dezelfde kleur als van de sjaal zelf dus anders als in het voorbeeld. 

Twisted CAL

We moeten ons dus nog tot zeker 20 mei binnenshuis (of in de tuin of op het balkon) vermaken. Dus nog zeker vier weken moet ik thuis werken. Dat is geen probleem want dat gaat prima al mis ik mijn collega's wel erg. Maar nu ik toch niet naar de kapper kan is het maar beter ook dat ik thuis werk want mijn haar ziet er niet uit. Enfin ik grapte wel eens tegen mijn kapster zal ik het lang laten groeien en dan zei ze altijd, weet waar je aan begint want er komt een akelige tussenfase! Nou die tussenfase ben ik over vier weken dan mooi voorbij en heb ik lang grijs haar! Echt een oma dus!😆

En dat binnen vermaken komt ook wel goed. In de tuin is er ook nog genoeg te doen en  ik heb me nog geen moment verveeld. 

Op dit moment ben ik bezig met de rand van de Katharina sjaal. Nog negen toeren en dan is hij af. Het zijn wel lange toeren dus hij is niet morgen af. In een vorig blogje vroeg ik al eens hoeveel projecten zijn jullie tegelijk bezig en daarop kreeg ik terug van Anja dat ze altijd wel een haak- een borduur- én een breiwerkje in de maak heeft. 

Dat vond ik best een goed idee en toen ik nog aan mijn borduurringetje bezig was bedacht ik al dat er een volgend project mocht komen. Op het blog van Blij dat ik Brei vind ik vaak leuke projecten en daar vond ik een mooi kussen om te breien. In de webshop bleek het een pakketje te zijn en na mijn bestelling lag het een paar dagen later in de bus. Een mooi compact project waarover later meer.

Ondertussen zag ik op Facebook foto's voorbij komen van de nieuwe Twisted CAL van het haakplein. Wat een mooi patroon.

En toen werd ik een beetje verliefd en als je verliefd bent dan is het onderwerp vaak in gedachten en hoewel ik eerst dacht, nee niet aan beginnen dat is veel te moeilijk, kwam er al ras een stemmetje dat zei, komaan je hebt het nog nooit gedaan dus je zult het vast wel kunnen. En nu twijfel ik.

Zal ik het doen of niet? In het kader van een fijn project om (figuurlijk) je tanden in te zetten de komende tijd waarin we nog opgehokt zitten is het een dikke ja, maar als het te moeilijk blijkt wat dan?

Nou komt tijd komt raad, eerst maar de Katharina af en dan misschien even een proeflapje maken om te kijken of het lukt. Tijd genoeg!

Is het geen plaatje?
(foto is van het haakplein.nl)

Bloemetjes binnen zetten!

Gisteren heb ik mijn borduurringetje afgekregen. Nu we zo veel thuis zijn heb ik echt veel meer tijd om te handwerken.

Waar ik in de eerste weken nog een beetje vasthield aan het oude ritme van in het weekend het huishouden, de was en de boodschappen doen en daar tussendoor de sociale contacten heb ik dat nu een beetje losgelaten. Nu hoef ik niet achter elkaar in het weekend de volle wasmand weg te werken. Nu doe ik een was in de machine tijdens werktijd en hang ik hem tussendoor even buiten aan de lijn.

In het begin voelde dat als spijbelen want ik moet natuurlijk wel productief zijn, maar mijn lijf werd niet heel erg blij van de hele dag achter een laptop zitten. En ook op kantoor zit ik natuurlijk niet constant achter mijn bureau. Regelmatig moet ik daar naar de printer lopen of voor overleg naar een andere afdeling of etage. Dan is zo'n wasje ophangen in de frisse lucht in je eigen tuin een goed alternatief. Bovendien productief ben je toch wel en het is nog eens goed voor het milieu de was buiten drogen.

Ook de boodschappen heb ik anders georganiseerd. Op zaterdagochtend naar de supermarkt is geen goed idee meer en leverde me zoveel stress op. Al die mensen die best op willen letten op die 1,5 meter, maar toch ook even snel een komkommer willen pakken net als jij daar staat. Nee daar werd ik niet vrolijk van. De supermarkt bezoeken we (dochter en ik) nu s'avonds ergens in de week wanneer het nodig is en dan halen we de dingen voor de hele week. En wat op is is op.

Op zaterdag doen dochter en ik nog wel het rondje bakker en slager. Bij de kleinere winkels is het beter geregeld. Zoveel mensen naar binnen, achter de lijn blijven en een vaste looproute. Dochter gaat naar de bakker en ik naar de slager. We zijn een goed team.

Blijft over de groenteman. Die hebben we hier in het dorp niet echt meer, maar wel op zaterdag een minimarkt met een kaaskar én een groentekraam. Ook daar is het nu goed geregeld qua afstand. Voor de kraam zijn er cirkels getekend waar je als klant moet gaan staan. Is de klant in de cirkel voor je klaar dan schuif je een cirkeltje op tot je aan de beurt bent. Prima te doen in de frisse buitenlucht. En zo had ik een tas vol verse groente en fruit waar we de hele week mee toe kunnen en heb ik net ontbeten met heerlijke, zoete aardbeien.

Een stukje verderop staat tijdelijk een bloemenman en die heeft elke week hele pakketten tulpen. En zo kregen we gisteren van dochter een pakket met vrolijke, gemengde tulpen.

Met de tulpen en mijn schilderijtje hebben we de bloemetjes nu maar even binnen gezet.

Nu dit handwerkje af is kan ik weer verder met mijn Katharina sjaal. Nog twee toeren en dan moet ik aan de rand beginnen. Zal wel weer even puzzelen worden want de beschrijving ziet er erg moeilijk uit. Maar daar heb ik dan ook mooi de tijd voor vanmiddag. Fijne zondag!

Gisteren 

Nu tulpen maar straks geraniums!

Zojuist heb ik iets gedaan waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen! En dat is? Ik heb online geraniums besteld!
Bij zo'n giga grote online winkel die het samen met 70liter potgrond thuis komt brengen! In normale tijden is er niets leukers dan naar een tuincentrum gaan om daar een uurtje of wat stuk te slaan en de mooiste geraniums te kopen voor een heel seizoen tuinplezier. 

Maar ja nu met dat ellendige coronavirus kom ik alleen de deur uit voor de noodzakelijke boodschappen en ga ik niet door een tuincentrum sloffen. Terwijl dat tuintje mij juist nu ontzettend veel plezier geeft. 

Al vijf weken lang werk ik vanuit huis met uitzicht op de tuin. Ik heb de tulpen zien opkomen en die spelen nu even de hoofdrol. De vaste planten steken allemaal hun snoet weer boven de aarde en nemen straks het stokje over van de tulpen en ondertussen doen de knoppen in de sering hun stinkende best om ons straks weer met hun zoete parfum te omringen. 

En ja dan maken die geraniums in hun potten aan de muur en aan de schutting het feestje compleet. 

Laten we hopen dat het een eenmalige actie is en dat we over niet al te lange tijd weer gewoon gezellig naar het tuincentrum kunnen. 

Viooltje

Dik tien jaar geleden had ik als hobby kaarten maken. Ik knipte en plakte wat af in die tijd. Het was leuk om te doen. Daar kwam een eind aan toen wij de benedenverdieping gingen verbouwen en alles leeg gemaakt moest worden. De knutselspullen werden opgeslagen en kwamen sindsdien niet meer van hun plek.

Niet omdat het niet meer leuk was maar door de veranderde indeling kon ik niet meer beneden in de huiskamer fröbelen, boven in de slaapkamer zitten knippen vond ik niks en ik had er ook geen tijd meer voor want ik startte met een HBO studie die al mijn vrije tijd opslokte maar uiteindelijk wel een mooi diploma opleverde.

Het kaarten maken verdween helemaal op de achtergrond en toen de studie eenmaal achter de rug was pakte ik het handwerken weer op. Dat kon gemakkelijk vanaf de bank.

Nu met de corona crisis kan ik niet veel voor een ander betekenen omdat we zelf amper de deur uitkomen, maar toch wilde ik wel wat doen. Op twitter kwamen er al gauw verzoekjes om naar ouderen/zieken/eenzamen/pubers/kinderen een kaartje te sturen om diverse redenen.

Nou dat kon ik wel dus schafte ik een vel postzegels aan en wat kaarten bij het wekelijkse boodschappen rondje en inmiddels gingen er al aardig wat op de post. Een kleine moeite.

Nu zag ik op het borduurblog van Miriam al heel wat kaarten voorbij komen met zelfgemaakte borduurtjes. De een nog schattiger dan de ander. Doordat ik met het borduurwerkje in een ringetje bezig ben had ik ook mijn borduurspullen weer eens opgezocht omdat ik een naald nodig had.

In dat koffertje vond ik, behalve veel aangebroken borduurzij ook nog stukjes stof en wat patroontjes en toen er iemand op twitter vroeg om zijn eenzame tante Ria, die nu geen bezoek mag ontvangen, een kaartje te sturen was het ideetje snel geboren.

Ik borduurde een viooltje op goede vrijdag, ik had vrij die dag en wat is er dan fijner om op je gemakje als je toch de deur niet uitgaat een fijn uurtje stuk te slaan met een borduurwerkje. Toen dat af was moest het natuurlijk nog op een kaart geplakt worden.

Ergens in mijn geheugen ging een laatje open en ja hoor na even zoeken vond ik de doos met knutselspullen waar vooral nog heel veel papier in zit. En zo werd dit kaartje geboren!

Ik vond in de doos nog een rolletje dubbelzijdig plakband en dat plakte na zoveel jaar nog verbazingwekkend goed en daarmee plakte ik het lapje op de kaart. Door het plakband verwacht ik ook dat het niet gaat rafelen. In een andere doos moet ik nog ergens een snijmat en wat mesjes hebben zitten, maar die doos staat waarschijnlijk bij mijn vader op zolder. Nu kon ik de kaart niet uitsnijden en het lapje er achter plakken wat ik vroeger wel deed dus heb ik het zo maar opgelost.

Zelf heb ik er veel plezier aan beleefd om het viooltje te maken en ik hoop dat tante Ria er ook plezier aan beleefd. Hij gaat zo direct op de post!


PS: Ik kan weer eens niet op een aantal blogs reageren! Of dat nu aan een update ligt van mijn laptop of van Blogger weet ik niet maar het lukt weer even niet. 😒 Maar ik lees alles dus wel!

Vrolijk Pasen

Ondanks deze nare tijd met dat akelige coronavirus dat alles op zijn kop zet gaan we er toch maar een fijne pasen van maken.

Het is wel een tikkie lastig omdat we het zo heel anders gepland hadden. Als dat virus er niet was geweest dan was het huis nu vol leven geweest. Dan had Arthur hier gespeeld en had ik lekker met hem kunnen knuffelen. Nu kan dat allemaal niet en dat is best wel zuur. 

Gelukkig zijn we hier allemaal nog gezond en hoeven we niet in huis opgesloten te zitten omdat we een fijn tuintje hebben. Ook is er genoeg te handwerken waar nu ook tijd voor is dus ik vermaak me wel. 

Ik wens jullie dan ook allemaal veel gezondheid en een

Queen Elizabeth

Ongeveer twee jaar geleden waren een aantal buxusmotten uitgebreid komen dineren in onze voortuin en dat leverde kale struiken op. Vorig jaar speurde ik nog steeds naar een piezeltje groen in de hoop dat ze weer zouden uitlopen, maar dat was tevergeefs. Ze waren allemaal hartstikke dood. 

Dat was geen gezicht en dus had de tuinman in november alle dode struiken verwijderd en bleef alleen de hortensia en een kaal strookje grond over. Ik had nog een hortensia in een pot die het goed had gedaan, maar nu toch wel graag nieuwe aarde wilde en die kreeg een plekje aan het andere einde van het strookje. 

Ik noem het wel een voortuin maar eigenlijk is het meer een strookje grond. Veel bewoners in onze straat hebben het dichtgestraat en er (soms) wat potten met planten opgezet, maar dat wilde ik niet. Groen is belangrijk en het is ook goed als niet alles bestraat is zodat bij hevige regenbuien het water weg kan lopen. 

Nadat de tuinman in november het werk had gedaan had ik de strook braak laten liggen en het plan was om in het voorjaar lekker wat tuincentra of kwekerijen af te struinen en dan eens op mijn gemak te bedenken hoe we dat voorstrookje nu eens gingen beplanten. 

Toen kwam Corona en die gooide roet in het eten, want naar buiten voor een boodschap is tot daar aan toe, maar een tuincentrum bezoeken is nu geen goed idee. Het onkruid vond dat braakliggende strookje ondertussen wel een goed idee en tierde welig. Logisch als je alle ruimte krijgt, maar het zag er niet uit. En zo'n voortuintje is wel het visitekaartje van je huis!

Vandaar dat ik het internet maar eens opging en online ging zoeken wat we nu met het voorstrookje konden doen. Ik bedacht dat er wel wat rozenstruiken in mochten. Ik hou van rozen en het is ook een voordeel dat door de doorns de katten en honden uit de buurt er niet zo snel hun toilet van maken. Het werd een gezellig avondje online shoppen.

En zo stuitte ik op een kwekerij die vroeger in Bussum zat en waar ik twee van de rozen die in de achtertuin zo hun best doen heb gekocht. Nu zijn er meer online kwekerijen die ook bezorgen, maar van hen wist ik (bijna) zeker dat het een goed bedrijf is. 

Het was alleen al een genot om al die mooie plaatjes te bekijken en te bedenken welke kleur roos het moest worden. Ik kwam op een prachtige oranje, maar de hortensia's die er staan zijn roze en daar moest het toch wel bijpassen. 

Na veel wikken en wegen kwam ik op Queen Elizabeth! Een mooie, grootbloemige, roze roos. Ik bestelde er een paar en vond dat er in het gat in de border in de achtertuin ook nog wel een Elizabeth kon staan en nu ik toch bezig was bestelde ik er ook een oranje bij die in de geel/wit/oranje border een ereplekje krijgt. 

Voor tussen de rozen in het voorstrookje kocht ik ook wat lavendel. Onze slaapkamer zit aan de voorkant en ik kreeg ineens visioenen van een zomernacht waarin de zoete geuren van lavendel onze slaapkamer binnenwaait. 

Vorige week bracht de post een enorme doos. Het was allemaal keurig verpakt en de planten zagen er goed uit. Zondag hebben we eerst al het onkruid gewied en daarna de rozen en de lavendel geplant. De Queen Elizabethjes zijn nu natuurlijk nog klein, maar ik hoop dat ze het naar hun zin hebben en dat we over een paar maanden de eerste rozen mogen begroeten. 

Dan wordt het toch nog een koninklijk voortuintje! 

In een borduurringetje

Twitter is niet alleen een leuk medium vanwege alle nieuwsfeiten die in sneltreinvaart passeren en waardoor een nieuwsgierig mens als ik snel op de hoogte wordt gebracht van het wel en wee in de wereld, maar het is ook een leuk medium omdat het gebruikt wordt door veel handwerkers. Of meer handwerksters want ik heb daar nog nooit een breiende of hakende man gezien, maar dat maakt niet uit.

Zo is er een dame, @Vontastisch, die de mooiste borduurwerkjes maakt. Echt heel mooi doet ze dat met heel veel verschillende onderwerpen. Die borduurtjes verkoopt ze dan en niet zelden zijn ze al verkocht direct nadat ze er een foto van heeft geplaatst. Soms wordt er zowat om gevochten, maar dan maakt Von gewoon een nieuwe! Ze borduurt ook op bestelling en al dat moois wordt weer op twitter getoond. Een welkome afleiding tussen al dat - soms akelige - wereldnieuws en de kiftende mensen die er ook op twitter zijn.

Von krijgt regelmatig complimenten over haar borduurkwaliteiten en ook vragen of dat niet moeilijk is. Nee zegt ze dan, dat is niet moeilijk dat is gewoon heerlijk om te doen. Borduren is niet haar beroep, ze borduurt als liefhebberij naast een baan in de zorg. En vanwege de spanning die er nu is en omdat er mensen zijn die wel wat afleiding kunnen gebruiken en toe zijn aan wat ontspanning had ze pakketjes gemaakt voor de liefhebbers die dat zelf wel eens wilden proberen.

Dus maakte ze foto's van de pakketjes en bood deze te koop aan via twitter. Ze gingen als warme broodjes over de toonbank. Ik zag ze voorbij komen en dacht goh leuk. Zou ik ook wel eens kunnen doen. Maar ja ik moet ook gewoon werken dus de hele dag op twitter loeren is er niet bij en dus greep ik er steeds naast als ik een pakketje voorbij zag komen dat naar mijn zin was. Jammer maar er zijn ergere dingen.

Tot vorige week zaterdagavond. Toen had ze een stuk of zes in de aanbieding en nummer vier vond ik wel leuk. Dit keer was ik op tijd. Ze stuurde me een tikkie en de koop was gesloten. Dinsdag viel er een dikke envelop op de mat.

Uit de envelop haalde ik een pakje. Het was gewoon een cadeautje voor mezelf!

En dit zat erin! Een borduurring met daarin de stof met het patroon. En een extra lapje voor als het mislukt, (al moet ik dan wel zelf het patroon erop tekenen) en wat kartonnetjes met borduurzijde. Een naald moest ik zelf leveren, want ze had al laten weten dat haar naalden op waren en dat haar leverancier wat trager was met leveren. Geen probleem want naalden heb ik zelf wel.

Vanavond ben ik van start gegaan en wat is het leuk om te doen! Ik vind borduren erg leuk en heb dat van jongs af aan veel gedaan, maar eigenlijk nooit dit soort borduurwerk. Ik was altijd van de kruissteekjes.

Het is dus even wennen en ik moest er een beetje inkomen. Waar je met kruissteekjes nog ontzettend precies moet zijn en goed moet tellen luistert dit iets minder nauw.

Het is leuk om naast het haken even iets anders te doen. Zeker nu we nog aan huis gebonden zijn. Hoe doen jullie dat, mede handwerksters? Hebben jullie ook meerdere werkjes onderhanden? 

Slappe koekjes.....

Gehamsterd heb ik niet de afgelopen weken, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik wel even kritisch mijn voorraadkast ben doorgelopen. Want stel dat je geen boodschappen meer kunt doen, wat heb je dan nog in voorraad waar je een maaltje eten mee kunt maken.

In ieder geval kunnen wij dan nog geruime tijd linzensoep eten, want een paar maanden geleden wilde ik een gerecht met linzen maken en dus nam ik een kilo rode linzen mee om er thuis achter te komen dat er nog een kilo linzen stond. Dan is twee kilo best veel voor een gezin van twee personen maar omdat je die zo lang kunt bewaren is dat geen probleem.

Ook kwam ik tijdens mijn inspectie nogal wat blikjes tonijn tegen. Tonijn is altijd lekker om een slaatje van te maken bij onverwachts bezoek, maar dat gebruik ik ook regelmatig door een salade als lunch. Heerlijk.

Achterin de lade vond ik nog twee blikjes roze zalm, ooit eens aangeschaft om een zalmterrine te maken voor een etentje dat uiteindelijk niet doorging. Best zonde om die maar te laten verstoffen en dus bedacht ik wat ik daar nu eens van kon maken. Viskoekjes leken mij wel lekker en dus bewaarde ik deze week het restje gekookte aardappels en maakte ik daar gisteren viskoekjes van.

Ik gebruikte:
twee blikjes roze zalm van 213 gram per stuk
een restje gekookte aardappels
een half uitje
twee takjes peterselie
een geklutst eitje (een scheutje door de vis en de rest om mee te bestrijken)
een eetlepel bloem + extra om de koekjes te bestuiven

Ik ontdeed de zalm van de graten en kieperde verder alle ingrediënten in mijn keukenmachine en draaide daar een redelijk fijn mengsel van en deed er wat zout en flink wat peper door.  Daarvan vormde ik zes koekjes en bestreek deze met ei en bloem en legde de koekjes op een bord en liet deze opstijven in de koelkast. Het plan was om ze daar een half uurtje op te laten stijven, maar ja toen belde zoon met Arthur en werden wij betrokken bij het badritueel van de kleine man en dus lagen de viskoekjes langer in de koelkast. Achteraf gezien was dat helemaal niet erg.

We hadden nog een zakje aardappelblokjes die nodig op moesten dus die werden gebakken. Van alle restjes groente, zoals een paar worteltjes, twee halve paprika's, een ui, een halve prei
en een courgette die ook al redelijk bejaard was, roerbakten we samen met een flinke teen knoflook een heerlijk groentepannetje.

Toen de aardappels en groente bijna klaar waren mochten de viskoekjes in de koekenpan. Helaas waren ze niet zo stevig geworden als ik gehoopt had. Ze bleven een beetje slap. Dus heel voorzichtig liet ik ze met behulp van twee lepels in de koekenpan glijden en bakte ze heel zachtjes tot er een bruin korstje op kwam en ik ze, ook weer voorzichtig, keerde om de andere kant te bakken.

Ze bleven een beetje slap maar waren wel erg lekker van smaak. Achteraf denk ik dat ik de boel niet in de keukenmachine had moeten kieperen, maar de halve ui fijn had moeten snijden en die door de aardappels en zalm had moeten prakken en het daarna op smaak had moeten brengen met de peterselie. Ook had ik misschien dat kleine scheutje ei moeten weglaten zodat het mengsel wat grover en wat steviger had geworden. En was 1 blikje zalm ook genoeg geweest voor drie personen. Ach ja, als als als........

Maar we hebben erg lekker gegeten en alle restjes zijn gebruikt waardoor het ook nog eens een duurzame maaltijd was. Al wordt er hier sowieso geen eten weggegooid want dat is zonde.

Heb je een goede tip om stevige viskoekjes te krijgen laat je het me dan weten?