Viooltje

Dik tien jaar geleden had ik als hobby kaarten maken. Ik knipte en plakte wat af in die tijd. Het was leuk om te doen. Daar kwam een eind aan toen wij de benedenverdieping gingen verbouwen en alles leeg gemaakt moest worden. De knutselspullen werden opgeslagen en kwamen sindsdien niet meer van hun plek.

Niet omdat het niet meer leuk was maar door de veranderde indeling kon ik niet meer beneden in de huiskamer fröbelen, boven in de slaapkamer zitten knippen vond ik niks en ik had er ook geen tijd meer voor want ik startte met een HBO studie die al mijn vrije tijd opslokte maar uiteindelijk wel een mooi diploma opleverde.

Het kaarten maken verdween helemaal op de achtergrond en toen de studie eenmaal achter de rug was pakte ik het handwerken weer op. Dat kon gemakkelijk vanaf de bank.

Nu met de corona crisis kan ik niet veel voor een ander betekenen omdat we zelf amper de deur uitkomen, maar toch wilde ik wel wat doen. Op twitter kwamen er al gauw verzoekjes om naar ouderen/zieken/eenzamen/pubers/kinderen een kaartje te sturen om diverse redenen.

Nou dat kon ik wel dus schafte ik een vel postzegels aan en wat kaarten bij het wekelijkse boodschappen rondje en inmiddels gingen er al aardig wat op de post. Een kleine moeite.

Nu zag ik op het borduurblog van Miriam al heel wat kaarten voorbij komen met zelfgemaakte borduurtjes. De een nog schattiger dan de ander. Doordat ik met het borduurwerkje in een ringetje bezig ben had ik ook mijn borduurspullen weer eens opgezocht omdat ik een naald nodig had.

In dat koffertje vond ik, behalve veel aangebroken borduurzij ook nog stukjes stof en wat patroontjes en toen er iemand op twitter vroeg om zijn eenzame tante Ria, die nu geen bezoek mag ontvangen, een kaartje te sturen was het ideetje snel geboren.

Ik borduurde een viooltje op goede vrijdag, ik had vrij die dag en wat is er dan fijner om op je gemakje als je toch de deur niet uitgaat een fijn uurtje stuk te slaan met een borduurwerkje. Toen dat af was moest het natuurlijk nog op een kaart geplakt worden.

Ergens in mijn geheugen ging een laatje open en ja hoor na even zoeken vond ik de doos met knutselspullen waar vooral nog heel veel papier in zit. En zo werd dit kaartje geboren!

Ik vond in de doos nog een rolletje dubbelzijdig plakband en dat plakte na zoveel jaar nog verbazingwekkend goed en daarmee plakte ik het lapje op de kaart. Door het plakband verwacht ik ook dat het niet gaat rafelen. In een andere doos moet ik nog ergens een snijmat en wat mesjes hebben zitten, maar die doos staat waarschijnlijk bij mijn vader op zolder. Nu kon ik de kaart niet uitsnijden en het lapje er achter plakken wat ik vroeger wel deed dus heb ik het zo maar opgelost.

Zelf heb ik er veel plezier aan beleefd om het viooltje te maken en ik hoop dat tante Ria er ook plezier aan beleefd. Hij gaat zo direct op de post!


PS: Ik kan weer eens niet op een aantal blogs reageren! Of dat nu aan een update ligt van mijn laptop of van Blogger weet ik niet maar het lukt weer even niet. 😒 Maar ik lees alles dus wel!