Het was van harte welkom hoor die regen want de natuur snakte er naar, maar toch vraag ik me af waarom het juist nu moet vallen. Juist nu mijn seringenboom de blaadjes van haar bloementrossen een voor een openvouwt en haar zwoele parfum de tuin in stuurt. De tuin, de straat en de wijk. Als er nu mensen langs de schutting lopen dan hoor ik dat ze even stilstaan, waarschijnlijk om even aan de bloementros te ruiken die precies over de schutting hangt.
Enfin de rest van de tuin is blij met de regen, dus moet ik het ook maar zijn en gelukkig is het een zachte regen die kalmpjes uit de lucht valt en geen agressieve slagregen die de boel aan diggelen slaat.
Na het lange woningsdagweekend (mooi scrabble woord) was het dinsdag weer een gewone werkdag en was er toch geen tijd meer om in de tuin te werken. Voor het eerst sinds 12 maart was ik gisteren weer even op kantoor. Ik moest wat gegevens ophalen voor een rapportage en er was post. Nu hadden de collega's die af en toe op kantoor zijn wel het meeste gescand en gemaild maar ik wachtte op een brief van het UWV en er moesten handtekeningen opgehaald worden voor bepaalde zaken en zo startte ik het Fordje en tufte naar Almere.
Die auto wist niet wat hem overkwam, voor het eerst sinds weken weer eens het dorp uit! En dan zie je ineens dat er vrij dicht bij huis, waar ze een nieuwe wijk aan het bouwen zijn, gek genoeg al best veel veranderd is. En dat in ruim zes weken.
Op kantoor was het heel stil, de parkeerplaats amper gevuld, wat sowieso al raar is voor een dinsdag en gek omdat we op 1,5 meter moeten werken. Wel fijn om weer even wat collega's te zien en op afstand even een bakkie te doen. De brief van het UWV bleek er nog steeds niet te zijn, maar met de andere benodigdheden reed ik over een bijna lege snelweg weer naar huis.
En nu, ik durf het eigenlijk niet te bekennen, maar ik ben wel klaar met dit virus dat dood en verderf zaait! Ik wil weer gewoon normaal aan het werk! Weer naar locaties kunnen in Groningen of hier in Amsterdam of gewoon op kantoor zitten en het gezellig hebben met elkaar. Daar schaam ik me wel een beetje voor want ik heb niks te klagen.
We zijn nog gezond, hebben een fijn huis, goed te eten en we vermaken ons nog prima, maar toch wil ik dat dit virus ophoepelt. Hup wegwezen jij nare plaaggeest! Het is nu wel genoeg geweest, maar ja naar mij zal hij wel niet luisteren.
Ik hoef echt niet naar Ikea, maar wil weer gewoon naar mijn broer en zijn gezin, gewoon lekker samen eten en elkaar even vasthouden. Mijn vader weer een knuffel geven en het allerliefste wil ik weer naar Frankrijk om onze zoon, schoondochter en Arthur weer te zien, maar dat zal allemaal nog wel even duren.
Dus rommelen we nog maar even wat aan en hopen we op betere tijden! Het is niet anders!
Enfin de rest van de tuin is blij met de regen, dus moet ik het ook maar zijn en gelukkig is het een zachte regen die kalmpjes uit de lucht valt en geen agressieve slagregen die de boel aan diggelen slaat.
Na het lange woningsdagweekend (mooi scrabble woord) was het dinsdag weer een gewone werkdag en was er toch geen tijd meer om in de tuin te werken. Voor het eerst sinds 12 maart was ik gisteren weer even op kantoor. Ik moest wat gegevens ophalen voor een rapportage en er was post. Nu hadden de collega's die af en toe op kantoor zijn wel het meeste gescand en gemaild maar ik wachtte op een brief van het UWV en er moesten handtekeningen opgehaald worden voor bepaalde zaken en zo startte ik het Fordje en tufte naar Almere.
Die auto wist niet wat hem overkwam, voor het eerst sinds weken weer eens het dorp uit! En dan zie je ineens dat er vrij dicht bij huis, waar ze een nieuwe wijk aan het bouwen zijn, gek genoeg al best veel veranderd is. En dat in ruim zes weken.
Op kantoor was het heel stil, de parkeerplaats amper gevuld, wat sowieso al raar is voor een dinsdag en gek omdat we op 1,5 meter moeten werken. Wel fijn om weer even wat collega's te zien en op afstand even een bakkie te doen. De brief van het UWV bleek er nog steeds niet te zijn, maar met de andere benodigdheden reed ik over een bijna lege snelweg weer naar huis.
En nu, ik durf het eigenlijk niet te bekennen, maar ik ben wel klaar met dit virus dat dood en verderf zaait! Ik wil weer gewoon normaal aan het werk! Weer naar locaties kunnen in Groningen of hier in Amsterdam of gewoon op kantoor zitten en het gezellig hebben met elkaar. Daar schaam ik me wel een beetje voor want ik heb niks te klagen.
We zijn nog gezond, hebben een fijn huis, goed te eten en we vermaken ons nog prima, maar toch wil ik dat dit virus ophoepelt. Hup wegwezen jij nare plaaggeest! Het is nu wel genoeg geweest, maar ja naar mij zal hij wel niet luisteren.
Ik hoef echt niet naar Ikea, maar wil weer gewoon naar mijn broer en zijn gezin, gewoon lekker samen eten en elkaar even vasthouden. Mijn vader weer een knuffel geven en het allerliefste wil ik weer naar Frankrijk om onze zoon, schoondochter en Arthur weer te zien, maar dat zal allemaal nog wel even duren.
Dus rommelen we nog maar even wat aan en hopen we op betere tijden! Het is niet anders!
Ik begrijp dat ergens best wel, maar wees maar blij dat je deze weken thuis mocht doorbrengen. Ik zou er heel wat voor over hebben gehad om thuis te mogen blijven. Ik werk in een bouwmarkt, al 6,5 week een gekkenhuis qua drukte, en helaas heel veel mensen die de 1,5 meter totaal niet respecteren. De laatste week merken we dat de mensen dat wel gaan doen t.o.v. andere klanten. Nu nog naar ons, personeel, want wat wij meemaken is echt niet leuk meer. Ik wil niet beveiligd hoeven te worden, hoe absurd is dat?!
BeantwoordenVerwijderenEr is nog een stille hoop, haha, de leveranciers krijgen vanuit het buitenland nauwelijks meer iets geleverd, dus de vakken raken steeds leger. Misschien mogen wij dan even dicht, en een beetje bij tanken, als alle anderen mensen weer aan het werk gaan op kantoor en school?
Ja, dat is inderdaad het naarste aan deze periode (als je tenminste niet ziek bent...), dat je niet naar je familieleden kunt. Wij hebben af en toe wel iemand gezien, maar dan gingen we buiten zitten op afstand. Dat kon ook best met het mooie weer.
BeantwoordenVerwijderenMaar het duurt allemaal lang en ik denk dat het nog veel langer gaat duren!
Groetjes, Elizabeth
Een vreemde tijd, we zullen er toch samen doorheen moeten!
BeantwoordenVerwijderen