Vrijdagmiddag zat ik lief te werken toen mijn telefoon twee geluidjes maakte. Het eerste geluidje is een soort rollende R en die klinkt als er foto's en/of filmpjes uit Frankrijk binnenkomen van de kleine man. Het tweede geluidje was een pinnige "ping" van een appje.
Nieuwsgierig als ik ben kon ik het niet laten om eens te kijken wat er aan foto's binnen was gekomen. Arthur was met zijn papa en mama bij zijn Parijse opa en oma aan het logeren. Nu is in Frankrijk de lockdown wel iets versoepelt maar eigenlijk mag je nog niet verder reizen dan 100 kilometer van je huis.
De reden dat ze in Parijs waren was dan ook een verdrietige reden. De oma van onze schoondochter is overleden en werd in Parijs begraven. Ze is erg oud geworden, ik meen 98 of 99, van ouderdom gestorven en ze werd bijgezet in het graf van haar man op de prachtige begraafplaats Père Lachaise.
Dat is natuurlijk een verdrietige situatie, maar als je zo oud bent en je hebt een mooi leven gehad dan lijkt het mij toch erg mooi als je door je kinderen, klein- en achterkleinkinderen vergezeld door lieve woorden te ruste wordt gelegd op Père Lachaise.
Hoewel ik zelf liever gecremeerd wil worden zou ik het ook niet erg vinden om met mijn geliefde op Père Lachaise de laatste rust te vinden. Wij waren vorig jaar in Parijs en hebben toen gewandeld over de begraafplaats, een mooie en vredige plek in die drukke stad.
Enfin daar begraven worden kan vast niet als Hollandse, maar wie weet gaat Arthur dat tegen die tijd regelen. Voorlopig ben ik nog niet van plan om te gaan hemelen en Arthur had het blijkens de foto's en het filmpje veel te druk met andere zaken.
Hij was namelijk - een dag na de begrafenis - met zijn ouders, oom en tante in het bos en was daar druk doende om een prachtige, zwart glanzende kever te bewonderen. Kijk dat zijn foto's waar deze oma graag naar mag kijken. Dat serieuze koppie, vol verwondering kijkend naar zo'n kever die op een tak zat te zonnen. Wij hebben altijd geprobeerd onze eigen kinderen de liefde voor de natuur bij te brengen en het is mooi om te zien dat Arthur ook oog en aandacht heeft voor dit soort dingen.
Tevreden keek ik dus van wie de "ping" kwam. Dat bleek een appje van mijn nichtje te zijn. Deze schat wordt morgen 16 en vroeg mij om advies. Ze appte dat ze kip ging maken in de oven en ze vroeg mij hoe lang die in de oven moest. Daar werd ik nog tevredener van want hoe leuk is het dat je nichtje jouw liefde voor koken heeft geërfd en dan ook nog je advies vraagt.
Ik maakte mijn werk af en ging op zoek naar het antwoord. Ik heb namelijk een dik kookboek van Sylvia Witteman en wist zeker dat zij een handig weetje had hoe lang kip in de oven moet. Toen de kinderen nog thuis woonden maakte ik regelmatig kip uit de oven en wist ik het uit mijn hoofd, maar nu dus even niet meer.
Even bladeren door dit dikke boek en jawel daar was het antwoord al, twintig minuten per pond en daarna nog ongeveer twintig minuten zonder de aluminiumfolie. Dat appte ik dus naar mijn nichtje waarop ik en verschrikt antwoord terugkreeg, waar is dat aluminiumfolie voor?
Nou anders droogt die kip uit en die laatste twintig minuten moet hij wel een beetje bruin worden, appte ik terug. Maar ik heb vier kipfilets daar hoeft toch geen aluminiumfolie over?
Haha, dat was een misverstand, ik had klakkeloos aangenomen (en dat moet een mens dus niet doen) dat ze een hele kip in de oven zou schuiven! We hebben er smakelijk om gelachen.
Een goed begin van het weekend!
Nieuwsgierig als ik ben kon ik het niet laten om eens te kijken wat er aan foto's binnen was gekomen. Arthur was met zijn papa en mama bij zijn Parijse opa en oma aan het logeren. Nu is in Frankrijk de lockdown wel iets versoepelt maar eigenlijk mag je nog niet verder reizen dan 100 kilometer van je huis.
De reden dat ze in Parijs waren was dan ook een verdrietige reden. De oma van onze schoondochter is overleden en werd in Parijs begraven. Ze is erg oud geworden, ik meen 98 of 99, van ouderdom gestorven en ze werd bijgezet in het graf van haar man op de prachtige begraafplaats Père Lachaise.
Dat is natuurlijk een verdrietige situatie, maar als je zo oud bent en je hebt een mooi leven gehad dan lijkt het mij toch erg mooi als je door je kinderen, klein- en achterkleinkinderen vergezeld door lieve woorden te ruste wordt gelegd op Père Lachaise.
Hoewel ik zelf liever gecremeerd wil worden zou ik het ook niet erg vinden om met mijn geliefde op Père Lachaise de laatste rust te vinden. Wij waren vorig jaar in Parijs en hebben toen gewandeld over de begraafplaats, een mooie en vredige plek in die drukke stad.
Enfin daar begraven worden kan vast niet als Hollandse, maar wie weet gaat Arthur dat tegen die tijd regelen. Voorlopig ben ik nog niet van plan om te gaan hemelen en Arthur had het blijkens de foto's en het filmpje veel te druk met andere zaken.
Hij was namelijk - een dag na de begrafenis - met zijn ouders, oom en tante in het bos en was daar druk doende om een prachtige, zwart glanzende kever te bewonderen. Kijk dat zijn foto's waar deze oma graag naar mag kijken. Dat serieuze koppie, vol verwondering kijkend naar zo'n kever die op een tak zat te zonnen. Wij hebben altijd geprobeerd onze eigen kinderen de liefde voor de natuur bij te brengen en het is mooi om te zien dat Arthur ook oog en aandacht heeft voor dit soort dingen.
Tevreden keek ik dus van wie de "ping" kwam. Dat bleek een appje van mijn nichtje te zijn. Deze schat wordt morgen 16 en vroeg mij om advies. Ze appte dat ze kip ging maken in de oven en ze vroeg mij hoe lang die in de oven moest. Daar werd ik nog tevredener van want hoe leuk is het dat je nichtje jouw liefde voor koken heeft geërfd en dan ook nog je advies vraagt.
Ik maakte mijn werk af en ging op zoek naar het antwoord. Ik heb namelijk een dik kookboek van Sylvia Witteman en wist zeker dat zij een handig weetje had hoe lang kip in de oven moet. Toen de kinderen nog thuis woonden maakte ik regelmatig kip uit de oven en wist ik het uit mijn hoofd, maar nu dus even niet meer.
Even bladeren door dit dikke boek en jawel daar was het antwoord al, twintig minuten per pond en daarna nog ongeveer twintig minuten zonder de aluminiumfolie. Dat appte ik dus naar mijn nichtje waarop ik en verschrikt antwoord terugkreeg, waar is dat aluminiumfolie voor?
Nou anders droogt die kip uit en die laatste twintig minuten moet hij wel een beetje bruin worden, appte ik terug. Maar ik heb vier kipfilets daar hoeft toch geen aluminiumfolie over?
Haha, dat was een misverstand, ik had klakkeloos aangenomen (en dat moet een mens dus niet doen) dat ze een hele kip in de oven zou schuiven! We hebben er smakelijk om gelachen.
Een goed begin van het weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten