Tulpen en Toontje

Zondagmorgen, de eerste dag nadat de avondklok is ingegaan. Bijzonder hoe stil het buiten was gisteravond na 21.00 uur. Wij wonen tegen de rand van Amsterdam en er is altijd wel geluid buiten. Je hoort altijd wel auto's rijden omdat de A10 en de toevoerwegen daar naar toe hemelsbreed niet ver zijn. Eén zo'n weg is ook een verkeersader rechtstreeks de stad in dus horen we met enige regelmaat ook de sirenes van de ambulances die de stad in en uit gaan.

Brommers scheuren door de straat en s'nachts is er altijd wel iemand die al bellend (al dan niet op de fiets) door de straat loopt en ook komt het regelmatig voor dat er op het speelplaatsje aan de overkant van ons huis jongeren s'avonds laat of in de nacht zitten te praten en te lachen. Je raakt er aan gewend en dan nog vind ik dat we rustig wonen, want toen we 28 jaar geleden echt midden in de stad woonden was het lawaai helemaal aanwezig. 

Normaal sta je daar dus niet zo bij stil, maar vannacht was het hier echt doodstil en heb ik in één ruk door kunnen slapen. Kun je nagaan wat stilte met een mens doet. Voor mij maakt een avondklok niet veel uit, ik ben s'avonds toch nooit op straat, maar ik kan me voorstellen dat het voor alleenstaanden en eenzame mensen een ander verhaal is, maar die rust s'nachts is wel een bijkomend voordeel. 

En zo zit ik dus uitgeslapen en uitgerust op deze zondagmorgen aan de koffie met een koekje die ik gistermiddag zelf gebakken heb te genieten van mijn tulpen! De bloemenman had een groot pak tulpen in de aanbieding met allemaal gemengde kleuren en daar word ik erg vrolijk van en geeft me de hele week iets leuks om naar te kijken. Per slot van rekening is de woonkamer door de week van 8 tot 5 ook mijn kantoor! 

Waar ik ook vrolijk en blij van word is Toontje! Toontje is de grijze poes van de achterbuurvrouw die nu elke dag even langs komt voor een knuffel. Ze gaat dan op de vensterbank zitten en probeert zo mijn aandacht te trekken. 

Omdat ze dan precies achter mijn beeldscherm zit zie ik haar niet altijd direct en dan gaat ze heen en weer lopen of ze gaat geluidjes maken en tikt met haar poot op het raam. Dan doe ik de achterdeur open en steekt zij haar snoet naar binnen voor de eerste kopjes. Eerst bleef ze voor de deur zitten, maar nu komt mevrouw ook binnen. Ze loopt dan al kopjes gevend door de kamer en als ze voldoende heeft geknuffeld dan gaat ze weer naar buiten om onder het tuinbankje vandaan naar de duiven te gaan loeren. 

Die duiven zien haar niet en schrikken zich een hartverzakking als zij een snoekduik neemt. Nu Toontje door de tuin paradeert heb ik stukken minder Kauwen en Eksters in de tuin en kunnen de kleine vogels hun buikjes vol eten. Toontje komt en gaat wanneer zij wil!

Afgelopen week liep ik na het werk even naar de brievenbus toen ik het vermoedelijke baasje van Toontje sprak. Ik vroeg haar of het grijze katje van haar was en ja dat klopte. Ze vertelde dat ze de hort op was, maar ze was vis aan het koken voor haar en haar andere katten dus ze verwachtte dat ze zo wel thuis zou komen. Ik vertelde haar dat ze regelmatig bij mij in de tuin komt en van de knuffelsessies en toen moest de buurvrouw lachen. Wat een portret! 

Ze vertelde dat ze uit Griekenland komt en dat het nogal een ondernemende dame is die komt en gaat wanneer ze wil en regelmatig op daken klimt. Ze is gechipt en ze heeft een goed thuis, maar ze gaat nogal graag de hort op. Bij mag ze wel even komen knuffelen, maar ze blijft niet binnen want ons huis is niet haar huis. Dat was de buurvrouw met me eens, maar ze zei wel dat ze het prima vindt dat ze komt knuffelen hoor. Dat is fijn want voor mij is dat heerlijk zo'n tuinpoes die even gezellig langskomt en ook weer gaat want zelf een kat is met mijn allergie geen optie. Hoe graag ik het ook zou willen. 

Tot slot vroeg ik haar, hoe heet ze eigenlijk? Nou zei de buurvrouw, omdat we haar gered hebben als kitten uit Griekenland hebben we haar Allochtoontje genoemd, maar dat korten we af tot Toontje!

Toen ik de volgende ochtend de luxaflex omhoog deed zat Toontje al op me te wachten en toen ik haar begroette met goedemorgen Toontje, keek ze me wel even gek aan, zo van hoe weet jij dat nou weer. Ze gaf een soort van knorretje en begon aan de knuffelsessie. Maar ik begrijp nu wel waarom ze niet gewoon miauwt. Ze spreekt nog geen Nederlands!

Nieuwsgierig aagje!