Dampende drol!

Al dat thuis werken en dus de hele dag maar naar een beeldscherm loeren is niet goed voor een mens en dus kreeg ik het advies van mijn fysiotherapeut om wat vaker een ommetje te maken. Nou ja, mijn fysiotherapeut, de goede man is niks van mij, behalve dat hij al jaren in de war geraakte spieren weer voor me uit de knoop haalt en dan ga je zo'n man al gauw als je eigendom beschouwen, maar dat is hij dus niet. 

Het lijkt me trouwens best handig, zo'n eigen fysiotherapeut die je net als een soort strijkplank opvouwt en wegzet als je hem niet gebruikt. Maar als er dan spieren tot de orde moeten geroepen worden dat je je fysio uit de kast haalt, hem uitschudt of uitklapt en hem de zere plek aanwijst en na gedane zaken klap je de boel weer op en hupsakee, je bent weer als nieuw!

Maar goed die heb ik dus niet! Dus toch maar zoveel mogelijk elke dag een klein ommetje in de lunchpauze en een grote om na het werk. Als het niet regent tenminste want dan ben ik met geen tien paarden de deur uit te krijgen. Vooral in de lunchpauze is zo'n ommetje erg prettig. Heerlijk even het hoofd door laten waaien en frisse lucht in de longen. Voordeel van elke dag zo'n rondje is dat je goed in de gaten hebt wat de natuur aan het doen is. 

Hier en daar zijn al groene knopjes te zien aan de uiteindes van de struiken en eenden in de sloot zijn al druk met takjes in de weer. Het is me niet duidelijk of ze gewoon de binnenboel aan het doen zijn of de grote januari schoonmaak of al uitzien naar een grotere woonruimte wegens verwachte gezinsuitbreiding over een paar maanden, maar gezellig is het wel om ze zo te horen snateren. 

Op het rondje kom ik vaak dezelfde mensen tegen die dan ook een ommetje doen of net hun hondje uitlaten. Als we elkaar aan zien komen dan wijken we tegelijkertijd uit naar rechts zodat het lijkt of we een dansje doen op straat. Het is een gek gezicht en bijna iedereen moet er om lachen en dat is ook wel weer gezellig. 

Sinds een week kom ik elke middag een dame tegen met een klein zwartwit hondje. Geen idee wat voor merk het is want ik heb geen verstand van honden, maar het is een hondje dat een beetje triestig achter zijn bazin aan sjokt. Die bazin heeft zijn poepzakje in de hand en dat houdt ze heel ver van zich af en dat snap ik, want het lijkt mij ook niet fijn om met een zakje met poep over straat te lopen, maar het is een grappig en ook gek gezicht. Ik wijk zo mogelijk nog verder uit dan anderhalve meter want ik heb geen zin om tegen die uitgestoken hand met poepzakje aan te botsen. 

Als we elkaar dan passeren dan kijkt het hondje me altijd met zo'n blik aan, van ja ik kan hier dus ook niets aan doen. Het liefste draai ik mijn drol in het gras en het is niet mijn idee om zo opzichtig met mijn drol in een zakje te gaan lopen. Ik snap dat hondje en zou graag iets troostends tegen hem zeggen, maar ik weet niet wat en dus zeg ik vriendelijk goedemiddag en loop door. 

Vanmiddag was mijn veter losgeraakt en zag ik bazin en hond aan komen sjokken en net toen het poepzakje in de vuilnisbak was gegooid ging het hondje er bij zitten en draaide een nieuwe verse drol!

Toen ze mij even later passeerden keek het hondje me triomfantelijk aan en lag de drol te dampen bij de vuilnisbak. De bazin had een hoogrode kleur want ze had waarschijnlijk geen tweede zakje bij zich. 

Mijn fysiotherapeut heeft gelijk. Zo'n ommetje is gewoon leuk!