Het avontuur van de politietrui

In de week in oktober dat Arthur hier was met zijn papa, was zijn trui met de politieauto nog niet helemaal af. Hij wees er regelmatig naar want hij lag naast me op de bank en riep dan, pour Arthur oma! Tuurlijk schat, die is voor jou! Hij zei dan nog net niet, even opschieten oma, maar aan zijn blik te zien dacht hij het wel. Maar we hadden het veel te druk met andere dingen, duplo garages bouwen voor de brandweerauto's, voorlezen uit diverse boekjes maar vooral uit het grote Richard Scarry boek, steppen op straat, alle speeltuintjes in de buurt bezoeken en zo af en toe een bitterbal naar binnen werken. 

Dus breidde ik de trui af toen ze weer vertrokken waren en deed hem 31 oktober op de post. Het duurde en duurde maar voor ik bericht uit Frankrijk kreeg en ik kon het ook niet volgen met track and trace code want ik was het briefje met de code kwijt! Domme oma!

Nee, zei zoon toen ik hem er weken later eens naar vroeg, geen pakketje binnen gehad  en ook geen briefje in de bus dat er een pakketje afgehaald kan worden. Dat hoefde ook niet want door de lockdown daar was schoondochter de hele dag thuis! 

Een week of wat geleden kwam het beruchte briefje met de track and trace code zomaar ineens te voorschijn. Hij was per abuis bij de oude kranten terecht gekomen. Een snelle check leverde op dat het pakketje inmiddels al weer retour Nederland was. 

Maar ook hier werd niks gebracht. Nu was het alleen een pakketje met de trui en een paar vergeten sokken, dus heel spannend was het allemaal niet, maar ik had de trui wel beloofd aan Arthur en beloftes moet je nakomen. De trui was van restjes gemaakt dus ook al helemaal niet zo duur, maar ik had er wel veel werk aan gehad. Enfin ik had al visioenen van een vader of moeder die daar bij de Franse post aan de lopende band die pakketjes stond te sorteren en dat dan ineens het doosje een beetje scheurde en dat de trui dan bij een arm kindje onder de kerstboom terecht zou komen en dat dat kind er heel erg blij mee was. Echt zo'n kerstgedachte, dat paste ook precies bij de tijd van het jaar en ik had er al vrede mee. Flauwekul natuurlijk, maar een mens fantaseert soms eens wat!

Na de muts voor zijn tante zou ik dan wel wol bestellen en een nieuwe trui met "une voiture de police" breien, het patroon heb ik nog!

Maar het liep anders. Ik zat vanmorgen te werken en had net bezoek gehad van de tuinpoes die haar dagelijkse knuffel kwam halen toen mijn telefoon pingde dat er een bericht was. Een foto! Een foto die schoondochter stuurde van een pakje. HET PAKJE! 

De trui is dus ruim twee maanden onderweg geweest, maar eindelijk is hij gearriveerd! Schoondochter appte dat ze het pakje dicht zou laten totdat Arthur van de crèche terug was. Het was een grote verrassing en vanavond kregen we dan ook een filmpje van een blije Arthur! Tu es content, vroeg zijn moeder? Arthur antwoordde met een hele dikke oui! Nou daar word je toch blij van! Hij past gelukkig nog net! 

Het wordt dus geen nieuwe trui met een politieauto, maar een nieuw idee is al in de maak!